مدح ویژهٔ ولادت کریم اهل بیت امام‌حسن مجتبی علیه السلام اجرا شده ۱۴۰۲ به نفسِ سید مجید بنی فاطمه

از کرم‌خـانه‌ی او رزق حلالم دادند
دور او چرخ زدم، تا پر و بالـم دادند
خاک پایش که شدم، جاه و جلالم دادند
خواستم شعر بنویسم، که مَجالم دادند

چند‌ بیتی بِشَوَم دست به دامان حسن
تا ابد هر چه کریم است، به قربان حسن

آنکه جا داشته بر دوش پیمبر، حسن است
آنکه‌ درکش بُوَد از عقل فراتر، حسن است
ساقی کوثر علی، صاحب کوثر، حسن است
پسر اَرشدِ صدّیقه‌ی اَطهر، حسن است

جُزحسن کیست؟ برازنده‌ی عنوانِ حسن
تا ابد هرچه‌کریم است‌ به قربانِ حسن

اینکه در قُلّه‌ی افلاک اقامت دارد
از شئونات اِلهیش، حکایت دارد
او که از شیر خدا، حکم امامت دارد
بر حسین بن علی نیز، ولایت دارد

هست شاه شهدا، گوش به فرمان حسن
تا ابد هرچه‌کریم است‌ به قربان حسن

او سه دَفعه، همه‌ی زندگی‌اش را بخشید
کرمش نور شد و در همه عالم تابید
روزی خَلق به یُمن حَسَن از عرش، رسید
هر کسی از سر این کوچه گذر کرد، شنید

مصرعی ناب شده ذکر فقیرانِ حسن
تا ابد هر چه کریم است به قربان حسن

غیر از این نیست که لطف و کرم و بخشش و جُود
از دمِ گرم‌ِ حَسن بود که آمد به وجود
شاعر او سر ذوق آمد و این گونه سُرود
چَشم آن لحظه که بر عالم ایجاد گُشود

پهن شد روی زمین سُفره‌ی احسان حسن
تا ابد هر چه کریم است به قربان حسن

درد مظلوم، بدانید دوا خواهد شد
گِرِهی کور به کار است، که وا خواهد شد
در مدینه حرمی خاص، بنا خواهد شد
خشت‌هایش همه از جنس طلا خواهد شد

ما قرار است بخوانیم در ایوان حسن
تا ابد هر چه کریم است به قربان حسن

تا به حالِ تو تَف‍ـَضُّـل نکند این آقا
می‌شود لمس کنی لطف خدا را؟ اَبَدا
کسری از ثانیه ‌هم چون ز خُدا نیست جُدا
میزبانـش به اباالفـضل، قـسم بوده‌ خُدا

هر که مهمان شده در روضه‌ی رضوان حسن
تا ابد هر چه کریم است به قربان حسن

حُبّ و بُغض است چُو در دین خداوند، مِلاک
گر نباشد یکی از این دو هلاکیم، هَلاک
ج‍ُز‌ حَسن دوستی آید مگر از نطفه‌ی پاک؟
پوزه‌ی‌ دشمنِ مولا، شده مالیده به خاک

حَل شدند اهل‌ِجَمَل در دلِ طوفانِ حسن
تا ابد هر چه کریم است به قربان حسن