توسل ومناجات با خدا ویژه ماه مبارک رمضان اجرا شده شب هجدهم رمضان ۱۴۰۰به نفسِ سید رضا نریمانی

دیدی از غصه و غم، خسته و مالامالم
آمدی باز خودت زود به استقبالم

از وفایت چه بگویم که شبیه مادر
هر کجا رفته‎ام و آمده‎ای دنبالم

مرگ همسایه و اقوام مرا زنده نکرد
بسکه با حرص و طمع در طلب آمالم

از سیه‎رویی و احوال بدم هیچ مپرس
شرمسارم چه بگویم به همان منوالم

چه گرفتاری و بیماری سختی دارم!
شب به شب وقت مناجات و دعا بی‌حالم

نظری کن که فقط جَلد نجف باشم و بس
نکند گم بشوم مُهر بزن بر بالم!

بی علی هر دم و هر بازدمی معصیت است
با علی حکم عبادات، گرفت اعمالم

سفر کرب و بلا تذکره‎اش با زهراست
آه مادر چه شده تذکره‎ی هر سالَم

من همان سینه‎زن داغ حسینت هستم
که پریشان شده از تشنگی‎اش احوالم

کاش بودم به کنارش که تنش پا نخورد
سال‎ها گریه‎کن آن بدنِ پامالم

کاش بودم که به او این همه نیزه نخورد
یاد آن جسم مقطع شده در گودالم

*بی بی زینب اومد نگاهی به بدن انداخت یهو دیدن دست روسرش گذاشت صدا زد وامحمدا..واعلیا...رو کرد سمت قبر رسول الله صدا زد.. یا رسول الله!صلو عَلَیک و مَلیکُ السَما هذا حُسینٌ بِالعَرا مُرَمَّلٌ بِالدِّماء مُقَطَّعُ الأعضاء..*

کاش بودم که شوم غارت و غارت نشود
داغدار تن غارت شده در جنجالم

شاعر: محمدجواد شیرازی