زبانحال حضرت زینب(س) هنگام رسیدن به مدینه

بیــــــــــــــــــــــــــا ای مادر غم پرور من

بـــــــــــــــــــــــه استقبال حال مضطر من

تــــــــــــــــــــــــو اینک در غیاب دلبر من

پــــــــــــــــذیرائی نمـــــــــــا از لشکر من

کنــــــــــــــار تــــــــــــــربتت زینب رسیده

چـــــــــــــــــــه زینب جان او بر لب رسیده

منـــــــــــــــــــــــــــــــم زینب امیر کاروانم

منـــــــــــــــــــــــــــم زینب سفیر کُشته گانم

منـــــــــــــــــــــم زینب که حق کرد امتحانم

     منــــــــــــــــــــــــــــم زینب که ایوب زمانم

منــــــــــــــــــــــــــــم زینب گل دامان زهرا

شــــــــــــــدم آوراه در ایـــن دشت و صحرا

منــم زینب کــــــــه گــــــشتم جاودانــــــــــه

منــــــــــــــــــــم زینب کــــه خوردم تازیانه

بیـــــــــــــــــــــا مادر که زینب غریب است

تــــــــــــــــو حق داری که نشناسی عزیزت

مپــــــــــــــرس از مــــــن چرا رنگت پریده

مگــــــــــــــو اینـــــــــک چرا اشکت چکیده

بگــــــــــــــــــــو زیــــــنب چرا قدت خمیده

چــــــــــــــــرا ای دختــــــــرم مویت سپیده

اگــــــــــــر خــــــــــــواهی بدانی غصۀ من

نظـــــــــــر کـــــــــن بـــر دل پر غصۀ من

حسیـــــــــــن از نیــــــــــزه می تابید بر من

ســــــــــــــــر او همسفــــــــر گردید بر من

گهـــــــــــــــی از غـــــــــربتم گریید بر من

گهـــــــــــــی از قــــــدرتــــــم خندید بر من

بکوفـــــــــه شـــــــــــور و عشقم بر ملا شد

سَرم بــــــا چــــــــوب محمــــــــــل آشنا شد

بیــــــــا مــادر مرا بعد از جدائیها تماشا کن

میان این زنان برخیز و زینب را تو پیدا کن