هست زینب تویی

همه گویند زینب كسی ندارد             هست زینب تویی چه حاجت به کسی دارم

غم عشقت بیا بون پرورم کرد        هوای وصل بی بال و پرم کرد

 

به ما گفتی صبوری کن صبوری         صبوری خاک ماتم بر سرم کرد

مو کی  ازبی تو چون ننالم                 نشسته با دلم با گل بنالم

 

مو که دور از گلانم چون ننالم            مو که آشفته حالم چون ننالم

 

شکسته پر و بالم چون ننالم

 

گلی گم کرده ام می جویم او را           به هر گل می رسم می بویم او را

اگر جویم گلم را در بیابان                      به آب دیدگانم می شویم او را

 

گل من یک نشانی در بدن داشت           یکی پیراهن کهنه به تن داشت

 

اگر کشتند چرا آبت ندادند                       سرت را بر سر نیزه نهادند

 

اگر کشتند چرا مویت کشیدند               چو گرگان پنجه بر رویت کشیدند

 

اگر کشتند چرا خاکت نکر دند           کفن بر جسم صد چاکت نکردند

 

خودم دیدم سرت را می بریدند

 

او می دوید و من  می دویدم