سینه زنی و توسل به راوی دشت‌ کربلا حضرت امام‌ محمد باقر علیه السلام اجرا شده به نفسِ حاج محمود کریمی

برا ملاقات خدا دلِ کبوتر میزنه
از آتیش زهر جفا توو حجره پرپر میزنه

خسته از این شهر شده مسافر
آشفته احوال، آزرده خاطر

دلِ هوایی، شد کربلایی
غریب و تنها، امام باقر

خون گریه کن مدینه دنبال این مسافر
رو دامن حسینِ سرِ امام باقر 

توو حال جون دادن بازم دل و به دریا میزنه
با روضه ی کرب و بلا آتیش به دل ها میزنه

یه بغض سنگین توی گلوشه
یاد لبای، خشک عموشه

این دم آخر، به یاد اصغر
مگه میتونه، آبی بنوشه

انگار داره میبینه گهواره و رباب و
اشک از چشاش چکیده هر جا که دیده آب و

خون گریه کن مدینه دنبال این مسافر
رو دامن حسینِ سرِ امام باقر ...

از آسمونا اومده حالا به دنبالش حسین
میونِ این حجره شده شبیهِ گودالش  حسین

دیشب که خوابِ حسین و دیده
میدونه دیگه، وقتش رسیده ...

چشماش پُر آبه، یاد سرابه
رقیه بود و، سر بریده

حسین خودش تمومِ جا مونده هاش و برده
هر کی که مونده مثلِ رقیه جون سپرده 

حسین حسین حسین وای وای وای ...
شهید تشنه لب وای وای وای ...
روضه ی روز و شب وای وای وای ...