مناجات و توسل به حضرت صاحب الزمان روحی له الفدا اجرا شده شبِ سوم محرم۱۴۰۲ به نفسِ حاج‌محمد رضا طاهری

کنج عزلت نشین و تنها باش
بین گمنام هاش، پیدا باش

پی سیر وسلوک اگر هستی
خاک شو محضرش تمنّا باش

آخرت،میوه همین دنیاست
پس از امروز، فکر فردا باش

نمکِ عاشقی به رسوایی است
با جماعت نباش و رسوا باش

دست پیش کسی داز نکن
سائل دستهای سقا باش

علف هرز هم اگر بودی
در زمین حسینِ زهرا باش

گرچه اصلاً به تو نیازی نیست 
پای کار حسین امّا باش

میل داری به روضه ی رضوان
هر کجا روضه بود آنجا باش

هدف از گریه، خنده ی زهراست
بی خیال ثواب عقبی باش

گریه کن پا به پای طفلی که
گریه می کرد با سر باباش

گفت حالا که آمدی بابا
یا مرا با خودت ببر،یا باش

راستی دختری که آن کوچه ست
کتک سیر خوردم از باباش

به من و روسریم فکر نکن
فکر بی معجری زنها باش

«حسین....»