سینه زنی و توسل به حضرت سیدالشهدا علیه السلام اجرا شده شبِ پنجم محرم۱۴۰۲ به نفسِ سید مجید بنی فاطمه

ای خفته در مزار، سر از خاک کُن برون
احوال چاکرانِ تو بعد از تو دَر هم است

«اباعبدالله ابی عبدالله»

از دجله و فرات گذر کن به مُلکِ پارس
کاینجا بر آن جناب رفاهی فراهم است

بنشین به ذوالجناح و عَنان بر عَنان بیا
با اکبرت که حاصلِ اولادِ آدم است

«اباعبدالله ابی عبدالله» 

وَر نه خود نبود میلِ شریفت به مُلکِ پارس
هر جا کنی جلوس همانجا مُکرَّم است

لیکن نمان به مُلکِ عراق و مکان نگیر
جایی که دخترانِ تو را غم روی غم است

«اباعبدالله ابی عبدالله» 

بر دیده ی رعیّت مسکین قدم گذار
کاین رود بر فرات هَماره مُقدَّم است

مقصود از این مکالمه عرضِ نیاز بود
ور نه همیشه رَأیِ تو بر قوم، اقدم است

«اباعبدالله ابی عبدالله »

امّا حدیثِ تنگ دلی را کجا بَرَم
تا وصل رخ نماید قَتلم مُسلَّم است

«اباعبدالله ابی عبدالله» 

«شور حسین است چه ها میکند...حسین»