«همت زینب کبری صلی الله علی و اله و سلم»

دختر مرد دو عالم آن که گاه خشم خویش

رعشه بر این چار مام و هفت باب انداخته

این همان بانوست کز نطق و بیان همچون علی

انقلاب از کوفه تا شام خراب است

مرتضی از تیغ آتشبار رأس پردلان

دریم خون روز هیجا چون حباب انداخته

دخترش در کوفه از تیغ زبان چون ذوالفقار

مغز جان خصم را در التهاب انداخته

گر زبانش ذوالفقار حیدری نبود چرا ؟

خصم را در دل شرر همچون شهاب انداخته

همتش چون بازوی خیبر گشای حیدری

بارگاه کفر را در انقلاب انداخته

کشتی دین کربلا  شد غرق از طوفان کفر

همت زینب ز نو آن را بر آب انداخته

حلم او صبر و توانایی ز دست صبر برد

علم او از دست هر دانا کتاب انداخته

تا قیامت وصف او موزون اگرگویی کم است

زان که حق او را چو خور در احتجاب انداخته

موزون اصفهانی