مناجات و توسل به حضرت صاحب الزمان روحی له الفدا اجرا شده شبِ نهم محرم۱۴۰۲ به نفسِ سید امیر حسینی

ای تک ستاره ی هفت آسمون من  
ای غایب از نظر ای بی نشونِ من 

هیچکس پی تو نیست،حتی به قدر آب 
دریا تویی ولی، ما در پی سراب 

تو پرونده امو دیدی و گریه کردی 
چقدر از گناهام خجالت کشیدی
 
چه جاها که رسوا شدن حقِّ من بود 
ولی تو به جاش آبرومو خریدی 

نشد قدر یک لحظه رویام تو باشی 
یه عمرِ گناهام شده سدّ راهم

نشد اونی باشم که از من میخواستی  
ولی من هنوزم پی نیم نگاتم
 
حلالم کن آقا دلت رو شکستم 
ولی هر چه باشم غلامِ تو هستم
 
«یابن الحسن، یابن الحسن ..»

آرامش همه؛ گیرِ نگاهته 
چشای مادرت دیده به راهته

*همون موقع پشت در صدا زد مهدی به دادم برس مادرت هنوز هم داره صدات میزنه.. هی میگه پسرم ،پسرم ..*

از بس غریبی که صحرا نشین شدی 
مقصریم اگه تنها ترین شدی 

همه تقصیر ماست که خیمه نشینیم 
شبیه ات تو دنیا کسی نیست تو غربت
 
ما کاری نکردیم برای ظهورت 
تو رو یادمون رفت آقا جون چه راحت 

چقدر کربلا تو حرم گریه کردم
 واسه اون زیارت که تو خوندی واسم 

چقدر دیدمت اما نشناختمت هی 
حالا غرق افسوسم و التماسم 

بدون تو بر سر چه خاکی بریزم 
کجایی امامم کجایی عزیزم؟ 

«یابن الحسن، یابن الحسن..»