روضه و توسل به حضرت سیدالشهدا علیه السلام اجرا شده شبِ دهم محرم۱۴۰۲ به نفسِ کربلایی سید امیر حسینی

همه منتظرن مادرش برسه 
کاش صدای برادر به خواهرش برسه 

دستِ دشمن اگه به سرش برسه
وای خدا به داد موی دخترش برسه 

تو شیب گودال سرازیر شد، حسین پیر شد 
ته گودال زمین گیر شد، حسین پیر شد 

او میدوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
 
او می نشست و من می نشستم 
او روی سینه من در مقابل
 
او می برید و من می بریدم 
او از حسین سر من از حسین دل 

«حسین...حسین»
  
تا آخرین دقیقه نگاهش به خیمه بود‌
 ناموس دارها نگران کشته شد

 «حسین،حسین، حسین»
 
*گلوش رو بوسید خانم اما یه جا
خانم زینب ناله اش بلند شد..*

 ای کاش که روت را نمی بوسیدم 
ای کاش  که موت را نمی بوسیدم

 تقصیر من است پشت و رویت کردن
 ای کاش گلوت را نمی بوسیدم 

*وقتی اومد تو گودال آقا گفت:جدم راست گفت. شمر گفت چی رو راست گفت. گفت: قاتلت قیافه اش مثل سگها میمونه رو صورتش پیسی داره. عصبانی شد شمر لعین همونجا یه جسارت کرد.اما یه جا آقا یه حرفی بهش زد.. گفت:...*

 هر چه میخواهی تو با جسمم بکن
مادرم اینجاست عریانم نکن