مدح و توسل به حضرت علی علیه السلام اجرا شده در ایام ولادت پیامبر صلوات الله علیه اجرا شده۱۴۰۲ به نفس سید مجید بنی فاطمه

"الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ علی ابن ابیطالب،یا قاهر العدو یا والی الولی؛یا مظهر العجائب یامرتضی علی"

گاه شد مظهر خدا و گاه شد مظهر علی
من علی را در خدا دیدم خدا را در علی

روز اول از خودش یک نور واحد خلق کرد
نیمِ آن شد مصطفی و نیمهٔ دیگر علی

این سر قرآن علی و آن سر قرآن علی
حق کتابی را فرستادست سرتا سر علی

مینویسم از ازل ظاهر علی باطن علی
مینویسم تا ابد اول علی آخر علی

ظاهرش این بود در معراج الله و رسول 
بود اما باطناً، اَلَلّه، پیمبر، با علی

او خودش جای خودش، نامش چنان مشگل گشاست
که شفا میکند فردای محشر هر علی

یا ابا آدم! ابا شبّر! ابا زینب! علی!
همسر زهرا، داماد پیغمبر علی

شهریار و شهسوار و بندهٔ پروردگار
حضرت دُلدُل سوار و خواجه قنبر علی

انبیا دست توسل بر عبایش داشتند
انبیا هر چند بالایند بالاتر علی

گر زبان زد هست گرمای بیابان نجف
میدمد خورشید از چاک گریبان نجف

سفره ٔمولاست گر پهن است هر جا سفره ای
عرش هم باشیم اگر هستیم مهمان نجف

آرزوی دیدن جنت نکردم هیچوقت
من خوشم با دیدن ریگ بیابانِ نجف

نیست مدیون کسی الا علی و فاطمه
هر کسی که رفت زیر دِین ایوان نجف

به قنوت ما نمیاد عقیق هیچ جا
میخرم انگشتر از مُلک سلیمان نجف

ما سر و جانی بدهکار رسول و حیدریم
آخ سر به قربان مدینه جان به قربان نجف

رزق آب و نان ما دست حسین است و علی
سالها خوردیم آبِ کربلا نانِ نجف

عمریست که دم به دم علی میگویم
در حال نشاط و غم علی میگویم

عمریست علی گفتم و ان شاءالله
تا آخر عمر هم علی میگویم