مناجات وتوسل به امام زمان روحی له الفدا اجرا شده فاطمیه۱۴۰۳ به نفس حاج‌محمد رضا طاهری

من بی تو بی کسم دل من همزبان توست
سه شنبه ها دل من جمکران توست

محراب خالی تو پر از آهِ حسرت است
عالم در انتظار زمانِ از آنِ توست

*این شبا مخصوصا تو روضه های مادرش حضرت زهرا  خیلی از خدا بخوایید برای ظهور و فرج امام زمان علیه السلام.این نشونه ها همه داره کامل میشه چشامون بازبشه که داریم میرسیم ان شاءالله به اون دوره حواسامون پرت نباشه ماضرر نکنیم اتفاقا داره میفته اما یهو یه اتفاقی نشه که بگیم ای داد بیداد آقامم اومد من هنوز ت خواب غفلم تو این شبا، زمانش همینه مخصوصا تو روضه های حضرت زهرا سلام الله علیها به بی بی التماس کن که بی بی جان من رو برسون درِ خونه ی آقازاده ات..دست من رو بذار تو دست امام زمان..*

ما بی تو خسته ایم،تو بی ما چگونه ای؟!
این نغمه ی همیشگی پیروان توست

من را مران ز خود که به تو منتسب شدم
پیراهنِ سیاه تنِ من، نشان توست

من شکوه میکنم تو دعا میکنی مرا
این عادت نظر مهربان توست

وابستگی من به تو عین حقیقت است
تنها دلیل اشک من ،اشک روان توست

*اگه میتونم این شبا دو قطره اشک برا روضه های مادرت بریزم،اثر اشک های توست که به من اجازه میده بیام تو مجلس بی بی بنشینم*

باید برای تو چون اویس قَرَن شویم
وقتی که ذکر فاطمه ورد زبان توست

*اویس قَرن، میتونی اینطوری بشی؟ الان مادر بهش بگه نمیخواد حالا بری جلسه عه مگه میشه اینجا دیگه من خودم تشخیص میدم..اومد برا دیدن پیغمبر خدا گفتن تو مدینه نیست.اگر وایستی آقا فردا میادگفت نه من به مادرم وعده کردم باید برگردم ، برگشت امر مادر رو اطاعت کرد معطل هم نکرد که حالا من وایستم رسول خدا بیاد،پیغمبر اومد، گفت بوی اُویس من میاد. اینطوری زندگی کردیم که حالا اگر مثلا تو جلسه هم‌ نباشیم دلمونم باشه امام زمان بگه بوی فلانی میاد تو جلسه دلش اینجاست. برا دلمون‌که نمیاییم اینجا اومدیم که حضرت زهرا س نگاهمون کنه..*

امشب مسیر روضه ی ما دست مجتباست
امشب حسن رسیده خودش روضه خوان توست

*گفت اومد خدمت امام‌ مجتبی حالا به طعنه بود یا دلسوزی بود نمیدونم..گفت: آقا من بابای شما رو‌ هم تو این سن و سال دیده بودم اینقدر سر و روش سفید نشده بود.. چرا اینقدر محاسن شما زود سفید شده؟حضرت فرمود: آخه اون‌ چیزی که من تو کوچه دیدم بابام علی هم‌ندید اگه بابامم دیده بود زودتر از من‌ پیر میشد.*

این کوچه تا همیشه زخاطر نمیرود
این قتلگاهِ مادر قامت کمان‌ توست