روضه و توسل به حضرت ام البنین سلام الله علیها به نفس استاد حاج منصور ارضی

از اول هرکجا که حرفی از مادرترین بوده
همیشه بعد اسم فاطمه، ام البنین بوده

کنیزی کرد زینب را؛ مقامش رفت بالاتر
اگر ام البنین، ام البنین شد؛ این‌چنین بوده

خودش را روز اول، پای زینب روی خاک انداخت
کسی‌که پیش اقوام خودش، بالانشین بوده

ادب را شیر کرد و نوش‌جان بچه‌هایش کرد
که بی‌شک همسر شیرخدا، شیرآفرین بوده

برای بچه‌ های فاطمه، مادر شدن کم ‌نیست
فقط او لایق این مرتبت روی زمین بوده

*کسی دیگه نمی تونست برا حسین مادری کنه .. لذا وقتی از مدینه میخواست بیاد بیرون ابی عبدالله خداحافظی کنه ، گفت اُماه .. *

اگر او را بخواهم در عناوینی بگنجانم
علی تاج ولایت بود و این بانو، نگین بوده

اگر نانی به سائل داده، گفته یادتان باشد
که نان سفره‌اش، نان امیرالمؤمنین بوده

*اومد دم خونه ام البنین بعد از واقعه کربلا .. گفت من هر سال از این خانه خرجی سالم رو میگیرم .. بی بی براش بهش خراج داد گفت یه آقایی بود که هر سال به من این عنایت رو داشت ، حضرت فرمود به خدا اون آقا رو تو کربلا شهید کردن .. سائل نشست شروع کرد گریه کردن ..*

هزار عباس اگر می‌داشت، تقدیم علی می‌کرد
نخوان ام البنین او را که ام‌ العارفین بوده

از این‌که عالمی حاجت گرفت از دست پرمهرش
یقین دارم، خودش دست خدا در آستین بوده

شبیه کربلایی‌ها بخواه اول از او حاجت
چرا که پیش از عباسش به فکر زائرین بوده

امام دین در عاشورا به عباسش پناه آورد
از این منظر ببینی، زیر دینش رکن دین بوده

علمدارش زمین افتاد اگرچه‌ روز عاشورا
علمدارِ بساط روضه، بعد از اربعین بوده

*همه جا روضه به پا میکرد بعد اربعین .. طوری گریه میکرد که دشمن به گریه می افتاد ، مروان  لعنت الله از کنار بقیع رد میشد از سوز 

به داغ شیرخواره، گریه کرده؛ نه به شیرانش
فداکاری ببین؛ انگار امِّ بی‌بنین بوده

به سینه می‌زد و می‌گفت: ای تنهای بی‌مادر
تمام فکر و ذکرش لحظه‌ی هَل مِن معین بوده

نبایستی برایش از حسین این‌گونه می‌گفتند
که ساعاتی به زیر زانوی شمر لعین بوده