سرود و توسل به ساحتِ مقدس راوی دشت کربلا امام محمد باقر علیه السلام اجرا شده به نفسِ سید رضا نریمانی

مولانا تاج رو سرم تویی
دلبرم تویی دلبرم تویی
امید روز محشرم تویی
دلبرم تویی دلبرم تویی

بگم یا نگم مست پیمونَتم
بگم یا نگم توی میخونَتم
بگم یا نگم آره آقا دیوونَتم

همرازم به تو، مینازم ازت
میسازم به عشق تو
بیتابم تویی، اربابم بازم
بیخوابم به عشق تو

امام من، حجت خدا
 ای نوه ی شاه کربلا 

توی قانون قلبم نوشته
دلبری کار لیلا نمیشه
جدّ تو هم حسن هم حسینه
دیگه مثل تو پیدا نمیشه 

ای یارم، دل و دلدارم ببین
میبارم به پای تو
سرمستم، گدایت هستم
تموم هستم فدای تو

ای پسر زین العابدین
کتاب مدحِ تو نقطه چین

رو سر مردمِ توو مدینه
 بارونی از ستاره گرفته
اومدی گوئیا که پیمبر
 زندگی دوباره گرفته

از روز اول عشق ما شدی
دلربا شدی دلربا شدی
سربازی تو کرب و بلا شدی  
دلربا شدی دلربا شدی

مدیونم ز تو، ممنونم برات
میخونم امام من
این شاعر ز قالَ الباقر
 شده یک زائر، امام من

روبروی مسجد النبی
 زمزمه ی قلب پر تبی

دیدن گنبدت توو مدینه
 توی رؤیای هر زائریه 
تو مدینه یه روزی به عشقت
 میزنم میدون باقریه