سرود ویژۀ ولادت حضرت ابالفضل العباس علیه السلام اجرا شده به نفسِ حاج محمود کریمی

کار چشماش دلبریه دلبریه
قد و بالای قشنگش عجب محشریه 
تیغ دو دمش صفدریه 

میگه زینب نور دو چشمای ترم 
آروم و قرار بچه ها و اهل حرم 
من نبینم داغ تو رو،ای عزیزم برادرم
 
سر زلفش دلفریبه،دلفریبه 
رگ پیشونیش نصرمن الله وفتحٌ الغریبه 
همه عاشق ان اون حبیبه

قُوَّت بازوی شه کرب و بلا
عباس علمدار حسین
 
از عشق همیشه مست مستم 
من حیدریم قلندر هستم
مرغ دل من باز شبونه 
در لحظه ی پرواز میخونه 
بیچاره دلم گرفته بونه
 
گلی که زیباست گل یاسه 
گل ،گل گلها ،گل یاسه
حضرت زهرا گل یاسه 

حق گفته که در روز محشر
راضی میشه از رضای حیدر 

با دست خودش حق نوشته 
روی شهپر هر فرشته 
اهل فاطمه ،اهل بهشته

با حرف خدا حرف تمومه 
آتیش به محبش،حرومه 
تا تو با منی غصه کدومه 

دلی که سر مست اباالفضله،اباالفضله 
نوکر دربست اباالفضله، اباالفضله 
فاطمه مادر اباالفضله، اباالفضله 
پس عیدی دست ابالفضله، ابالفضله
 
دل نمی شود دلم
مگر به ذکر یا علی 
که قلب من ز کودکی
 انس گرفته با علی 

علی امام عشق من
علی تمام عشق من علی 
علی امیر لافتی

علی شاه و من گدا 
 کجا  من و کجا علی 
روی خدا چشم خدا
 ختم کلام این کلمه
 آينه ی خدا علی 
علی،......

ای صد روئین تن علی 
ای سیل بنیان کن علی 
شیران اسیر پنجه ات 
ای مرد شیر افکن علی 
یک سو تمام خصم دین 
یک سو تک و تنها علی 
وقتی به میدان میزند 
گوید خدا هم یا علی 
دشمن هراسان میشود 
طوفان مگر گرد علی 
وصفش همین بس در جهان 
عباس شاگرد علی 

وقتی علی خنجر کشد 
دشمن هراسان میشود 
ابروش و درهم می کشد 
یکباره طوفان میشود 
با ذوالفقار حیدری 
دشمن پریشان میشود 
در میزند پا میزند
چون شیر غرّان میشود 

در قلب میدان نبرد 
شیری دلاور آمده 
دشمن هراسان در فغان 
ای وای حیدر آمده 

«علی مولا،مولا علی مولا،..»

علی حبل الله اعظم
علی عشق، عشقِ بنی آدم
علی مرد همه عالم
 
علی مولا،مولا علی مو لا،....

هر کسی به، کسی نازد 
دل و دین به او می‌بازد 
دل من به علی نازد

«علی مولا ،مولا علی مولا .....»