مدح ویژۀ ولادت امام سجاد علیه السلام اجرا شده به نفسِ حاج محمود کریمی

خدای عالی اعلا ندارد از تو عالی تر 
ندارد در بساط خود از این عالی تعالی تر 

علیُّ حُبُه جُنَّه قسیمُ النّار والجَنَّه
به حمدِالله وَالمِنَّه ولی‌الله است والی‌تر
 
اگر پا بر زمین کوبد علی افلاک می‌روبد
نباشد در کف دستش از این عالم سفالی تر

اگر فرش نجف گردیم می گردیم اعلی تر 
ز قالی  سلیمان نیز میگردیم قالی تر 

علی باید فقط، حتما امیرالمومنین باشد
علی آمد که او این بار زین العابدین باشد 

اگر جایی دهد زلفش دل دیوانهٔ ما را 
به بوی سیب او بخشم سمرقند و بخارا را

در آغوش حسین است و به روی دامن زینب 
ببین بابا چه میبخشد گداها را گداها را 

لب گهواره اش پروانه ای بی تاب اگر دیدند
بدان جبرئیل آورده مبارک باد زهرا را 

اگر بابا بزرگ این است ،حتماً این نوه غوغاست 
اذانش را علی گفت و بدستش داد دنیا را 

علی باید چنان باشد ،علی باید چنین باشد 
علی آمد که او این بار زین العابدین باشد

خدا را شکر ما دیدیم شاه شهریاران را
خدا را شکر ما دیدیم ماه، ماه شعبان را 

خدا این نکته را فرمود وقتی فاطمه خندید 
فرشته این سخن را گفت و برد از آسمان جان را 

که زهرا طور دیگر دوست میدارد
میان این عروسانش عروس خاک ایران را

ببین که میبرد امشب تبسمهای زیبایش
دل مادر بزرگش را دل اولاد سلمان را 

علی از ماست داماد مه این سرزمین باشد
علی آمد که او این بار زین العابدين باشد

بنا این بود بنشینی و گر نه میرِ میدانی 
بنا باشد که برخیزی امیر تیغ دارانی 

برایت لافتی الا علی می آید از بالا 
اگر سر بند یا زهرا ببندی روی پیشانی 

هزار الله اکبر را به بازوی تو میخواندن 
که با شمشیر میگردی علی اکبر ثانی 

علی اکبر ثانی نه، تو بالاتر از آنی 
تو عباسی نه این هم نه، که طوفان تر ز طوفانی 

علی در چهارده تصویر آمد دلنشین باشد 
علی آمد که او این بار زين العابدین باشد