روضه و توسل ویژهٔ ۸ شوال سالگرد تخریب قبور ائمه بقیع به نفسِ سید امیر حسینی_یه روزی به هر قیمتی این حرم رو می‌سازیم

می‌سازیم 
یه روزی به هر قیمتی این حرم رو می‌سازیم 
حریم پر از نور شاه کرم رو می‌سازیم
ضریح طلا کوبیه مادرم رو می‌سازیم

میاریم برا گنبدت پرچم کربلا رو می‌آریم 
برای فدای تو کردن سرا رو می‌آریم 
گلای ضریح آقامون رضا رو می‌آریم 

خرابه، مثه قبر تو روزگاره من آقا خرابه
ببین خون شده حال و روزه گداها خرابه
حریم تو اونجا و حال من اینجا خرابه

خدایا، تا می‌گم خرابه دلم پر می‌گیره خدایا
تا جون دادنای یه پروانه می‌ره خدایا
یه پروانه که توی آتیش اسیره خدایا

بابایی، نبودی ببینی پر معجرم سوخت بابایی
نبودی ببینی که بال و پرم سوخت بابایی
نبودی ببینی که موی سرم سوخت بابایی

دست از سرم بردار من بابا ندارم
زخمی شدم بهر دویدن پا ندارم

گیسو سپیدم؛ احترامم را نگه دار
سیلی نزن؛ من با کسی دعوا ندارم

زیبایی دختر به گیسوی بلند است
مثل گذشته گیسوی زیبا ندارم

شیرین زبان بودم صدایم را بریدند
آهنگ سابق را به هر آوا ندارم

در پیش رویم نان و خرما پرت کردند
کاری دگر با شام و شامی ها ندارم