مدح ویژهٔ دهه کرامت و ولادت امام رضا علیه السلام اجرا شده به نفسِ کربلایی محمد حسین عطااللهی

چه می شد از شب تنهایی من نور رد میشد
مسیرخانه ام از کوچهٔ سرشور(کوچه روبه روی باب الجواد) رد می شد

چه می شد بودم آن روزی که
مولایم ز نیشابور رد می شد

به اینها زیرباران  فکر میکردم
خیابان در خیابان فکر می کردم
دلم رفت ودلم برگشت
دلم با هر قدم برگشت 
در این حال و هوا ناگاه،
سرم سمت حرم برگشت
 
به من باب الجواد
آغوش بازش رانشان می داد
و گنبد روی دوش پنجره فولاد
دستش را تکان می داد

حرم لبریز زائرها،مسافرها،مجاورها 
گروهی آذری ها و گروهی از شمالیها
یکی از پای قالی و یکی ازبین شالی ها
و حالا هر کدام  آرام زبان وا کرده دراین ازدهام
  
ببینید این دستهای بسته را آقا
ببینید این شانه های خسته را آقا
به بی خوابی چشمان خویش را مجبورکردم من
 به زحمت پول مشهد آمدن راجور کردم 

نشستم تا بگیرم دامن ایوان طلایی را
به سمتت باز کردم دست خالی گدایی را
یکی درد دلش را با امام مهربان میگفت
یکی بالای گلدسته اذان می گفت 

صدا پیچید درصحن و حرم گویا درودیوار
 با انصاریان  می گفت اللهم صل علی علی ابن موسی الرضا المرتضی 

یکی بغض میان آه را می گفت 
یکی هم خستگی راه را می گفت 
جوان زائری  در گریه هایش 
آمدم ای شاه را می گفت
 
خلاصه عده ای اینجا و خیلی ها ز راه دور
دلگیر حرم هستند همانهایی که جاماندندو
 حالا پای تصویرحرم هستند

یکی یاد رواق افتاده تنهایی 
یکی بیمار و حالا در اتاق افتاده تنهایی 
دلش میخواست نایی داشت 
جوانتربود و پایی داشت 
میان اینهمه زائردلش میخواست جایی داشت 

کنارحوض گوهرشاد وقتی حرف آب آمد
 دو سه بیتی که خواندم برلبم جانم
 رباب آمد

*مگه میشه شب امام رضا کربلا نرم..امام رضایی که فرمود: کربلا پلکهای ما رو زخم کرد...*

کنارحوض گوهر شاد وقتی حرف آب آمد
دو سه بیتی که خواندم بر لبم جانم رباب آمد

زیارت آخرش شد اول روضه 
سفر کردم به سمت مقتل روضه 

حسین آمد به هم گفتند که شمشیر آورده
ولی نه روی دستش کودک بی شیرآورده 

*منو ببخشید شب عیده امادلمون کربلاگیره هرکار کنیم هرطرف بریم سر از کربلا درمیاریم این شبا این روزا ارباب ماتوراه کربلا مناجاتش همین بود..*

الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم
نه تنها سر بلکه از سر بهتر آوردم 

*یاموسی ابن جعفر خوش به حالتون مثل فردایی نازدانش رو بغل گرفت صورت ماهشو دید گل ازگلش شکفت.اما دلهای ما بیقراره روضه شش ماهه است یه وقت صدا زد..*

 علی را درغدیرخم نبی بگرفت روی دست 
ولی من روی دست خود علی اصغرآوردم

*یه وقت دیدن زبون مناجاتش وسط میدان هم بلندشد*

ببینید ببینید گلم رنگ ندارد
اگر آمده میدان سر جنگ ندارد 
گلم سرخ و سفید است 

*خوب نگاش کنید آبش بدید می میره آبش ندید می میره *

گلم سرخ و سفید است 
از او قطع امید است 

*هرکی کار داره با این باب الحوائج دست راستتو بیاربالا صدر همه حوائج فرج مولامون آقامون حجة ابن الحسن...همه باهم صدا بزنیم..ای غریب مادر حسین*