روضه و توسل ویژهٔ شهادت امام رضا علیه السلام اجرا شده به نفسِ حاج ابوالفضل بختیاری

آسمان است و خسوف قمرش معلوم است
غربت بی حد او از سفرش معلوم است
  
موی آشفته و اوضاع به هم ریخته اش
 با عبایی که کشیده به سرش معلوم است 

دو قدم راه نرفته چقدر می افتد
ناتوان بودنش از زخم پرش  معلوم است 

به زمین خوردن او ارثیه مادری است
درد پیچیده به پهلو اثرش معلوم است  

 *آی قربون گریه هاتون برم حقّم همینه تا نام مادرش میاد شونه هات تکون بخوره از گریه آخه این آقا حساس به مادرش بگو یا امام رضا شما خوردی زمین اما کسی سیلی بهت نزد..بابا زن با حیا و عفیفه وقتی مقابل نامحرمه سرش پایینه بی بی داشت حرف می زد دست و بالا آورد بی هوا،  سیّدا یه جوری زد"فَانقَطَعَ قُرطُها" گوشواره  شکست...*

از ما گذشت وقتی شکسته گوشواره
از ما گذشت خدا سر کسی نیاره 

وقتی می رفت قدش رشیده بود 
 وقتی اومد ولی خمیده بود
چادرشم رو خاک کشیده بود

 آه زخمیه  دست های نامردی تو
مُردم تا به خونه برگردی تو

*اگه کار داری با امام رضا بگو" یا زهرا " ای جانم..*
 
وسط حجره دربسته به خود می پیچد
اثر زهر به روی جگرش معلوم است

* یادمون داده یه عمره  امام رضا اگه خواستی گریه کنی فقط بگو" حسین" *

لب او سرخ شد اما به خدا چوب نخورد
مجلس شام ز چشمان ترش معلوم است

* روضه من این دو بیته  بسم الله صلی الله علیک یا ابا عبدالله*

 روی خاک است ولی زیر سم اسب نرفت 
 روضه ی عصر دهم در نظرش معلوم است

*کربلا چه خبر بود..؟*

 نعل ها بود که محکم روی پیکر می رفت
 یک نفر در طلب جایزه با سر می رفت

* چه کردن برا جایزه کربلا خدا عذابشون رو زیاد کنه هر کی یه کاری کرد نگم یکی خود وبرد یکی زره رو برد یکی پیراهن برد بماند اما یه عده اومدن عبیدالله باید تا رکاب اسب ما  رو بگین طلا و نقره بگیرن چی کار کردید مگه؟ گفتن  نَحنُ رَضَضنَا الصَّدرَ بَعدَ الظَّهرِ ما بودیم اسبمون رو نعل تازه زدیم پشت و رو شو یکی کردیم *
 
  همه بی کسی هات غم زینبه
  تو افتادی از زین بلند مرتبه 
 
همون سینه ای که نبی بوسه زد
حالا زیر پای سم  مرکبه

 لگدمال شدی پیش چشم رباب
 می ریختند جلوی چشای تو آب

 ما از روضه ی نعل فقط می شنویم 
بذار سنگ زیر نعل می شه آسیاب

 *حالا چرا اسم رباب  رو آوردی؟*

 این سینه گهواره نابه آرامش طفل ربابه
 جای بچه وقتی بشه نرم می خوابه

 *همه گفتند جای علی اصغر سینه ابی عبدالله، علی اکبر پایین پا خوابیده،  علی اصغر رو سینه.‌* 

 ته مانده های جسم تو چسبید زیر نعل
 تا شهر کوفه جسم تو را ده سوار برد

#سینه_زنی

دلم به عشق تو زنده ست ابی عبدالله 
نداره کوی تو بن بست ابی عبدالله 

 نمی کشم من ازت دست ابی عبدالله
 کفن که دست مرا بست ابی عبدالله

 ای خوش آوازه دست تو بازه 
 و دست بازه  تو یعنی بیا در آغوشم

 حسین حسین حرم می پیچه دمه گوشم 
 حسین تا میاد این دلم بشه گمراه 

رو به قبله سه دفعه صلی الله
 بین ما دوری غلط والله
قَبرُهُ فی قلوبِ مَن والاه

به  این شب های مقدس ابی عبدالله 
نسپاری ما رو به هر  کس ابی عبدالله

دستمو ول نکنی پس ابی عبدالله 
می گم که شکر خدا هست ابی عبدالله

  دلمو  دل کن پاشو منزل  کن
  غلام درگهم و چای روضه می نوشم
 
و با کسی که نخواهد تو را نمی جوشم
حسین با همین یا حسین می شم همراه

 رو به  قبله سه دفعه صلی الله  
وقت ما تنگ و عمر ما کوتاه 
قبره فی قلوب من والاه 

« اباعبدالله اباعبدالله ..»

ما نوکر ارباب حسین 
محبوبه احباب حسین 
شم داری بی تجربه کن
کل الخیر فی باب حسین 

خیر دنیا و قیامت جمعه 
توی درگاه اباعبدالله 
خیر نوکری برا این آقا  
مرد این راهی اگه بسم الله 

با دعای حسین و تحت لوای حسین
 می رسم یه روز منم به کربلای حسین

 روشنه دلم یه روز تو هیئتش میمرم
 عاقبت به خیر می شم تو روضه های حسین

 «یا ابا عبدالله ...»

بی معناست  زندگی توی
 این دنیا بی کرب و بلا
 شک داری برو یه بار ببین 
کل الخیر فی کرب و بلا

خیر دنیا و قیامت یعنی
یه شب جمعه زیارت باشی
دل بدی به پرچم رو گنبد
بی خیال غصه ی دنیا شی

 به مقام  حسین و به احترام حسین
 همه جا جار می زنم منم غلام حسین

 روشنه دلم دم شهادتین میرسه  
عاقبت به خیر می شم با ذکر نام حسین

 «یا ابا عبدالله  یا ابا عبدالله»