روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام اجراشده شب پنجم محرم به نفسِ سیدمجید بنی فاطمه

درخت های امیدیم از دیار حسن 
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پر از شکوفه ی عشقیم در بهار حسن

به سلسبیل به زمزم که احتیاجی نیست 
رسیده است لب ما به جویبار حسن

به دخل کاسبی ام برکتی فراوان داد
از آن زمان که شدم خادم تبار حسن

همین دو لقمه نان را حسن به ما بخشید
گرفته سفره ی ما رنگ اعتبار حسن

کریم بودن او قابل محاسبه نیست 
کجا ترازوی ما و کجا عیار حسن

کدام شاه نشسته است با جذامی ها
بلند میشوم از جا به احترام حسن

شنیده ام که به سگ هم غذا تعارف کرد
هنوز ماتم از این لطف بیشمار حسن

*خوب گفت اون بزرگی که فرمود: یک ماه دو ماه برا حسین گریه میکنی تازه اجازه میدن برا امام حسن گریه کنی. قربونت برم که هر کدوم از اینا امشب هزار آرزو دارن، اگه بخوان برا خودشون روضه بخونن میگن یا امام حسن ما تو دُهاتامون امامزاده هامون حرم دارن، اما یه سایبون بالا قبرت نیست آقاجان، اصلا اسم امام حسن میاد جلسه رو غربت میگیره..*

بنازمش که چنان شیر از جمل برگشت 
چه کرد در دل آن فتنه ذوالفقار حسن

من از طفولیتم عاشق دو تا شاهم 
منم دچار حسین و منم دچار حسن

در اربعین حسینی، حسن جلودار است
قدم زدم همه ی جاده را کنار حسن

عمود یکصد و هجده بهشت مشایه ست
خدا رسانده خودش را سر قرار حسن

حسین با همه ی دلربائی اش حسنی ست
ببین دل از همه بردن شده ست کار حسن

خیالبافی من صحن سازیِ حسن است
شبیه مشهد ما می‌شود مزار حسن

*طرف پولی از امام حسین قرض گرفت، گفت: آقاجان پولی رو که مقدار زیادی هم بود جایی دفن کردم، یادم رفته، طلبکارها اومدن، حضرت قرضشو ادا کرد، اما با ادب بود، مدتی بعد برگشت، به امام حسین عرض کرد آقاجان اون پول رو پیدا کردم براتون آوردم، حضرت فرمود: برو ما چیزی که ببخشیم دیگه پس نمیگیریم، گفت آقاجان شما چقدر کریمی، فرمود:کریم ندیدی، داداش حسنم انقدر کریم بود..*

میان معبری از نور ناگهان شب شد
چه دید در دل آن کوچه چشم تار حسن

*روضه ی امام حسن اینه:...*

حرام لقمه به مادر دو دست سیلی زد
سیاه شد پس از آن کل روزگار حسن