روضه و توسل به حضرت جوادالائمه علیه السلام اجرا شده به نفسِ سید مهدی میرداماد

افتاده بود تشنه لب و آه می‌کشید 
فریاد بی کسی اش به جایی نمی رسید 

*همش میگن روضه امام جواد شبیه ابی عبدالله است هر دو تشنه بودن،باز امام جواد یه رمق داشت آه بکشه ارباب ما سه ساعت تو خون خودش دست و پا زد 
هزار و نهصد و پنجاه زخم مگه شوخیه . 
امام جواد به دیوار حجره تکیه داد و آه کشید جد ما تو گودال به نیزه شکسته ها تکیه داد و آه کشید آخ بمیرم برت آقا ..*

مجموعه ای ز مقتل اولاد فاطمه است 
پس روضه هاش میطلبد گریه ی شدید 

باید به پای روضه ی این سرور صبور 
سر را شکست گریبان ز غم درید 

*خودت رو تو حرمش ببین و ناله بزن..*

کف میزدن با نفس آتشین او 
چندین کنیز پست زنا زاده ی پلید

شرمنده ام ز حضرت زهرا از این کلام 
آنقدر ناله زد ز عطش تا نفس برید 

*چهل روز دیگه،چهل شب دیگه شب عاشورای حسینه ...بگم یا جواد الائمه تشنگی سخته..مادر شهید حججی میگفت همه صحنه های بچه ام رو دیدم هیچ کجا دلم آتیش نگرفت حتی سر بریدنش رو‌ دیدم.یه جا دلم کباب شد‌ اونجایی که لبای بچه ام خشکه فهمیدم بچه ام تشنه است کاشکی آبش میدادن ..*

بنی قتلوک و من شرب الماء منعوک 
مادر آب کجایی پسرت آب نخورد 

*بعضی نقل میگن..ابی عبدالله روزه بوده تو اون گرما تیر،زخم، خون از بدن بره آدم تشنه میشه من نمیدونم اون عطش ،چه عطشی بود کسی که هزار و نهصد زخم به بدنش خورده تصورش میکشه آدم ..از  عالمی پرسیدن این حرف با عقل ما جور نمییاد هزارو نهصد و پنجاه زخم که سید تو لهوف گفته.. نشست رو زمین عمامه اش رو برداشت گفت درست گفته سید تو لهوف
گفتم چه جوری ممکنه ؟گفت:  می‌اومدن، میرسیدن به بدن، میدیدن جای سالمی نداره نیزه تو جای قبلی فرو میکردن 
شمشیر تو جای شمشیر قبلی، زخم تو جای زخم قبلی ،یه جای سالم تو بدن آقای ما نذاشتن ...حسین ،حسین...بیخود نبود عمه ی ما رگها رو بوسید..*

این کشته ی فتاده به هامون حسین توست 
این صید دست و پا زده در خون حسین توست