روضه و توسل به حضرت جوادالائمه علیه السلام اجرا شده به نفسِ سید رضا نریمانی

هرچه جوان از دست و پا افتاده باشد 
زشت است که پیش چشم ها افتاده باشد

ای کاش با افتادنش تشتی نکوبند
روی زمین بی سرصدا افتاده باشد

تلخ است همسر زهر همسر را بنوشد
مردی ز ظلم آشنا افتاده باشد

انصاف اصلا نیست در بیرون برقصند
در حجره اش آقای ما افتاده باشد

در راه پشت بام می بیند مصیبت
پیکر که بین پله ها افتاده باشد

هرجا بیفتد روزگارم کربلاییست 
فرقی ندارد که کجا افتاده باشد

ای وای اگر در ازدحامِ سخت گودال
روی تنی سر نیزه ها افتاده باشد

 این آبرودارِ قبیله ست و روا نیست
عریان در این صحرا رها افتاده باشد

«حسین ....»

جنجال بود و
 لب تشنه ای در گودال بودو...

گودال بودو...
از نیزه و شمشیر پامال بودو....

میرفت بالا...
تیغی که دست نفرتِ دجال بود و ....

دجال بود و....
در زیر پایش پیکری پامال بود و...

ای وای ای وای....
ذکر لبان مادری...بدحال بودو....

گودال بودو....

روی گودال مادر افتاده....
توی گودال....خواهر افتاده....
مادر افتاده ..

«بُنَی...قتلوکَ...ذبحوک...ومن الماء منعوک
حسین...»