مناجات و توسل به امام زمان روحی له الفدا اجرا شده شب هفتم محرم۱۴۰۳به نفسِ سید رضا نریمانی

چراغ کوره راه شو به چشم ناتوان برس
شبیه معجزه بیا به داد دردمان برس
بدون تو طلوعهایمان غروب مطلق است
به شکل آفتاب ای ظهور جاودان برس

زمین به سینه می زند زمان هوار می کشد
طراوت زمین بیا سعادت زمان برس
ببین که سالخوردگی نشسته در کمین ما
هنوز دیر نیست پس به این همه جوان برس

*خیلی از محاسن سفیدها از دنیا رفتن خیلی از جوونها ندیدنتو از دنیا رفتن، نکنه نصیب منم همینه، منم قراره تو رو‌ نبینمو از دنیا برم آقا، خودمم میدونم آلودم خبردارم چشم من کجا جمال مهدی فاطمه کجا.. ولی آرزوم اینه، از قدیم گفتن آرزو به جوون عیب نیست آرزوم اینه پسر فاطمه رو ببینم..مگه شهدا چی میگفتن که تو رو می دیدن آقاجان، منه بیچاره بلد نیستم باهات مناجات کنم و حرف بزنم..*

یابن الحسن!
هراس دارم اینکه بی تو عمر من به سر رسد
بیا بهار من شتاب کن نیامده خزان برس
چه می شود همینکه چشم وا کنم ببینمت
درست وقت بی خیالیم تو ناگهان برس

*اصلا این خونواده کارشون همینه، اون موقعی که حواست نیست به دادت می رسند. اون موقعی که به فکر آقا نیستیم به تو فکر میکنه، آقاجان مارو ببخش به همه چی فکر میکنبم الا تو..*

یابن الحسن!
به قلب عاشقم تمام شهر طعنه می زنند
خودت برای بستن دهان این و آن برس
همین که خبط می کنم مرا سریع جمع کن
همین که می خورم زمین تو هم دوان دوان برس

یابن الحسن!
من از گناه خسته ام از اشتباه خسته ام
به دست این غریق تا که می خورد تکان برس
مرا به خاطر دل شکسته ام بغل بگیر
به قدر بوسه ای شده به این شکسته جان برس

دلم برای خاک کربلا چقدر لک زده
کبوترِ حسین پر بزن به آشیان برس

تو را قسم به خواهری که کنده شد دلش بیا
تو را قسم به دستهای بین ریسمان برس

رباب گفت: آه خواهرحسین زودتر 
خودت برو به نیزه ی سنان بد دهان برس