مدح و توسل ویژهٔ ولادت امام هادی علیه السلام اجرا شده به نفس کربلایی سید جواد عرب

پشت میخانه نشستم غرق شور و شادیم 
از خراب آباد این دل در پی آبادیم 

هر کسی پرسید از نام و تبارم 
گفت شهرتم ،سینه را کردم سپر
گفتم که عبدالهادیم 

من نخوردم غیر این درگاه نان سفره ای
 دلخوشم بر استخوانی که بدستت دادی ام 

جرعه،جرعه معرفت نوشاندی ام از ساغرت 
جرعه،جرعه  جامعه از اول نوزادی ام 

برکت شیر حلال مادرم بوده اگر 
نیستنم اهل سقیفه رهرو این وادی ام 

هر که هستم،هر چه هستم با سواد و بی سواد
 نوکر حلقه به گوشم نوکر ابن الجواد

ای امامُ المتقین، ای هادی حصن حصین 
نوکرت از تو، تو را می خواهد ای آقا همین

هر کجا رو کرده ام  دیدم جمال روی تو 
هر کجا رفتم تو بودی در یسار و در یمین
 
خاک عالم ملک زهرا هست پس باشد حرام
 بی ولای تو قدم برداشتن روی زمین 
 
ذکر این آواره شد یا ایها الهادی مدد
عاجزم از کار خود یا ایها الهادی مدد 

درسهای اعتقادت را بیا از سر بگو 
با زیارت جامعه امشب تو از حیدر بگو 

از امیرالمؤمنین یعسوب دین حبلُ المتین 
باز هم آقا بیا از ساقی کوثر بگو 

یکصد و پنجاه دفعه در غدير خم بیا
با زیارت نامه ات از خواجهٔ قنبر بگو  

من یقین دارم که باشد آتش دوزخ حرام
بر محبین علی در وادی محشر بگو
 
عاشقت را میخری آنجا به عشق مرتضی 
کی من را هم میبری یک شب نجف آخر بگو 

سامرایی میشوم بعد از  زیارت در نجف 
پاک می آیم به پیشت با طهارت در نجف 

بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی سامرا
بین نوکر هاست امشب گفتگوی سامرا 

منم آن عبد شما هستم که از شوق وصال 
سجده کردم سالیان سال سوی سامرا  

مولای من!
 با شمیم و جذبه های سامرای شما 
پروراندی در دل ما آرزوی سامرا