مدح و توسل به امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام اجرا شده به نفس حاج محمود کریمی

در «عینِ» علی سرِّ الهی پیداست
در «لامِ» علی هوالعلیِ الأعلاست
در «یایِ» علی صورتِ حیُّ القیّوم
بشناس و بدان که اسم اعظم آنجاست

موصوفِ صفاتِ قل هوالله علی‌ست
در عالمِ معرفت، شهنشاه علی‌ست
آن نقطه‌ی کُل که جزء ازاو پیدا شد
 والله که آن علی‌ست، باالله علی‌ست 

هر وصف که در شأنِ کلام اللهَ‌ست
خاصیتِ او تمامِ بسم اللهَ‌ست
آن نقطه که آن در «ب» بسم الله‌َست
آن خالِ رخِ علی ولی اللهَ‌ست 

آن نقطه که مرکزِ جهان‌َست، علی‌ست
وآن قطره که اصلِ کُن فَکانَ‌ست، علی‌ست
آن حرف که از اسم بیان‌َست، علی‌ست
وآن اسم که از ذات نشانَ‌ست، علی‌ست

 پلک باران دوباره بر هم زد
 التهاب عجیبِ صحرا را  
آسمانی به چشم خود می‌دید 
در پس برکه‌ای دو دریا را 

سَر برآورد آسمانِ زمین
 از خُم آفتابِ نور یقین 
آنکه پُر کرد این امانِ اوست 
عطر نامش تمام دنیا را 

جاذبه‌ سیبِ سرخ نوبَر را
 از سَر شاخه‌ی ولایت چید 
انتخابی که ساده روشن کرد
پاسخ نامِ هر معما را 

«یا علی» رمز قفلِ بیعت شد
با علی یک جهان هدایت شد 
جبرئیل از فلک تماشا کرد
روی این خاک عرشِ اعلا را 

پا به پا جاده‌ها پُر از آغاز
 از دلِ زائران حجِ وداع 
می‌بَرد همچو پرچمی بالا
بنده‌ی عشق دست مولا را 

کَشتیِ نور ناخدایش را
با ولایت دوباره پیدا کرد 
آنکه بیرون کشید از ظلمت
 یک به یک پای نابَلد‌ها را 

شاهدان محوِ هیبتِ حیدر
در مداری به دور پیغمبر 
دشمن از دور دید و کتمان کرد
در غدیر خُم این هویدا را 

پا به پایِ جهالت تاریخ
با ولایت دوباره می‌بینند 
برگ تحریم‌های خورشیدی
هر زمان دست بیعت ما را