روضه و توسل به حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام اجرا شده شب چهارم محرم۱۴۰۳به نفسِ حاج میثم‌مطیعی

مصلحت بود، انقلاب کند
گیسویش را به خون خضاب کند
آیه بر نیزه خواند و آمده بود
قصه ی عشق را کتاب کند

خواست با دوست، بی حساب شود
نه! معطل نشد حساب کند
باهمه، خانواده‌اش آمد
فاتحانه که فتح باب کند

آمد آنکس که در پی اش فردا
خواهرش سوی تل، شتاب کند
آمد آنکس که دخترش فردا
چادری نیست تا حجاب کند

*دخترش عصر عاشورا نگاه کرد؛فقط یه جمله گفت:"یا ابتاه اُنظر الی عمّتیَ المَضروبه،یا ابتاه أُنظر الی رئوسنا المکشوفه...." *

آمد آنکس که طفل او فردا
خواهش چند قطره آب کند
نرسد آب و با سه شعبه کسی
طفل شش ماهه را مجاب کند

آب به خیمه نرسید 
فدای سرت...فدای سرت...
حسین قامتش خمید
فدای سرت...فدای سرت...

آمد آنکس که طفل او فردا
خواهش چند قطره آب کند
نرسد آب و با سه شعبه کسی
طفل شش ماهه را مجاب کند

«علی لای لای...
گلم لای لای...»

آه! اما حسین آمده بود
کاخ تزویر را خراب کند
نفس پیغمبر است این که چنین
مطمئن پای در رکاب کند

دست و پا در میان خون بزند
غفلت و خواب را جواب کند
این طرف حرّ جُعفی آن سو حر
مانده هرکس چه انتخاب کند

خوش به حال کسی که جانش را
نذر فرزند بوتراب کند

*حسین جان! امشب ما رو برای خودت انتخاب کن.امشب شهادتنامه عشاق امضا می شود.*

حسین جان...حسین جان.
به یاد لبت یک شبم خواب راحت نداشتم
کنار تن بی سرت کاسه آب گذاشتم واویلا...

حسین‌جان ...حسین‌جان...
تو بودی و گودال و ریگ و تنت زیر نیزه
خداحافظی کردی با زینبت زیر نیزه واویلا

صدا می زدم مادرت رو، یا مظلوم
نشون می دادم حنجرت رو یا مظلوم

صدا می زدم مادرت رو، ای بی کس
به دامن بگیره سرت رو یا مظلوم

حسین جان...حسین جان...
تا حالا از این خونواده زنی رو نبردن اسارت
الهی می مردم نمی دیدم این همه جسارت

به آتیش کشیدن حرم رو یا مظلوم
نبودی شکستن سرم رو یا مظلوم‌

ندیدی چشای ترم رو باغیرت
شلوغی دور و برم رو باغیرت

شاعر: میلاد عرفان پور