روضه و توسل به حضرت رقیه سلام الله علیها اجرا شد شب سوم محرم۱۴۰۴ به نفسِ حاج محمود کریمی

تمام جان مرا، درد بی‌حساب گرفته
برای رفتن من، لحظه هم شتاب‌گرفته

نه سخت نیست بپوشاند از تو صورت خود را
کسی‌ که بعد تو با آستین، حجاب گرفته

به گونه‌ام اثر دست زجر مانده، او هم
نمای چهره‌ی من را به پنجه، قاب‌گرفته 

به یاد خاطره‌ی تشنگی وقت وداعت
نگاه اهل حرم را پس از تو، آب گرفته

سپرده عّمه به من، گریه بر لب و دهنت را
عزای سوختنت را ببین رباب گرفته

*اینقده رباب، بیاد آقامون حسین زیر آفتاب نشست؛ صورتش سوخت با آفتاب*

پس از شهادت تو، عمّه زیر سایه نرفته
عزای جسم تو را زیر آفتاب گرفته

دلم‌ خلاص ندارد؛ لبم نشسته به سوگِ
لبی که از لبه‌ی خیزران، جواب گرفته 

اسیر پنجه‌ی داغم، ای از تنور رسیده
شهید مجلس صبحم، ای از شراب گرفته

*اصلا بزم شراب که میاد پیشت، دیگه دست و پامون بسته میشه...گفت باباجان...!* 

سیلی گرفته قدرت بینایی مرا
بهتر شناختن به رُخَت دست میکشم

*لبت چرا پاره پاره شده؟ یه چیزایی یادم میاد...*

ناله ها تا به ثریا می رفت
خیزران بود که بالا می رفت

*عمه جلو چشممو گرفت...*

در دلم شوری از آن لحظه بپاست 
چون ندیدم هدف چوب کجاست

وای من حال شده معلومم 
به لبت می زده ای مظلومم 

*ای وای حسین...*