روضه و توسل به حضرت زهرا سلام الله علیها اجرا شده۱۴۰۴به نفسِ حاج‌ میثم مطیعی

گل جای خود دارد ای کاش آهن در آتش نماند
من دوست دارم‌حتی دشمن در آتش نماند

*میخ در داغ شده بود.میخ در مادر مارو سوزوند.میخ داغ به پهلوی مادر سادات فرو رفت.*

راه گریزی ندارم میسوزم و مینویسم
صد مرد اگر آتش بگیرد یک زن در آتش نماند

*مادرم پشت در تنها بود خودش فرمود آتش زبانه می کشید..*

وقتی که باغ میسوخت صیاد بی مروت 
مرغ شکسته پر را در آشیانه می زد

من ایستاده بودم دیدم‌ که‌ مادرم را 
دشمن گهی به کوچه گاهی به خانه می زد

گاهی به پشت و پهلو گاهی به دست و بازو
گاهی به و صورت و سر گاهی به شانه می زد

گردیده بود قنفذ هم دست با مغیره
او با غلاف شمشیر این تازیانه می زد

با چشم خویش دیدم جان دادن پدر را
از ناله ای که مادر در آستانه می زد

این روزها که می دید موی مرا پریشان
با اشک دیده می شست با دست، شانه می زد
هنگام شرح این غم، از قلب زار (میثم)
مانند خانه ی ما آتش زبانه می زد

شاعر: استاد غلامرضا سازگار