مدح و ذکر توسل _ حضرت زینب سلام الله علیها _ سید مهدی میرداماد

الا که مقدم تو مژدۀ سعادت داشت

به خاک بوسی راهت فرشته عادت داشت

سلام بر تو که امّ المصائبت خوانند

تویی که غم زِ ازل در دلت اقامت داشت

سلام بر تو و بر هر زنی که از آغاز

به پاسِ پیروی ات از حجاب زینت داشت

تو دست پرور آن مادرِ گران قدری

که قلبِ پاک پیمبر به او ارادت داشت

تو سر بر آینۀ سینه ای گذاشته ای

که بوسه گاهِ نبی بود و عطرِ جنت داشت

چه بانویی که صبوری نمود چون زهرا

چه بانویی که به قدر علی کرامت داشت

چه بانویی که پس از دخترِ رسول الله

به هر زنی که تصور کنی شرافت داشت

 

*چه گویم تا نریزد آبرویم

تو خود گو کیستی تا من بگویم*

 

چه بانویی که به بالِ مجاهدت پرواز

ز دشتِ ماریه تا اوجِ بی نهایت داشت

چه بانویی که به هنگامۀ اسارت هم

وقار داشت، حیا داشت، شرم و عفت داشت

 

*سلیمان رفت تو خونه دید یه خانم با وقار مقابلشه ... اونی که بیست سال قبلِ کربلا بود اما آدمی که داغ ببینه .... ادم تو یه روز یه داغ ببینه خميده میشه و کمرش متلاشی میشه استادِ ما میفرمود اگه به حادثۀ طبیعی حسینشُ از دست میداد زینب همه بهش حق میدادن بمیره و دق کنه ... وای به اون روزی که بیاد بالای گودالِ قتلگاه .... بزارید روضه ام رو از زبانِ امام زمان بخوانم ... آخ زینب ...

 وَ أَسْرَعَ فَرَسُک َ شارِداً ، إِلى خِیامِک .... دیدن صدایِ ذوالجناح داره میاد ....بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ ، ناشِراتِ الشُّعُورِ عَلَى الْخُدُودِ ، لاطِماتِ الْوُجُوهِ سافِرات .... دیدن زینب داره به سر و صورت میزنه ...

 حسین ....