قسمت پایانی روضه _ ویژه شهادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها _حاج محمدرضا طاهری

چشامو باز دوباره گریه می گیره

مگه میشه مگه از یاد من میره

خودم دیدم جوونت غرق غم ها شد

توی میدون چجوری ارباً اربا شد

حسین جانم

خودم دیدم که اصغر با لبای سرد

غریبونه پیش چشمات تلظّی کرد

خودم دیدم سپاه شام شده بی تاب

توی میدون می کردی التماس آب

حسین جانم

خودم دیدم عَلَم از دست ماه افتاد

یه لشگر گرگ به سمت خیمه راه افتاد

حسین جانم

خودم دیدم می دیدی آسمونو دود

توی گودال یه نامرد روی سینه ت بود

حسین جانم

خودم دیدم تو مقتل جستجو می کرد

جلو چشمام تنت رو پشت و رو می کرد

حسین جانم

خودم دیدم قدم هایی که شد تند و

تو دستای یه نامرد خنجر کند و

خودم دیدم داره قطع میشه اُمیدم

خودم دیدم دوازده ضربه رو دیدم

حسین ....

تو رو کشتن میومد نغمه ی تکبیر

تو رو کشتن به دستم بسته شد زنجیر

حسین جانم

حسین جانم فدای جسم بی تابت

تو رو کشتن ندادن قطره ای آبت

 

*ای تشنه لب،حسین....*

 

تو رو کشتن غنائم رو سوا کردن

تنت رو وای توی صحرا رها کردن

 

حسین جانم

*لذابرا همین عبدالله بن جعفر هر چی التماس می کرد،خانوم! چرا اصرار داری بسترت رو تو صحن خونه زیر آفتاب پهن کنم،دیگه جونی برات نمونده،چرا زیر سایه نمیآی؟

فرمود:عبدالله! آخه تو که نبودی ببینی، جلو چشمام،بدن حسینم زیر آفتاب،روی خاک ها،اجازه ندادن کنار بدنش قدری عزاداری کنم...

اشکاتو روی دست بگیر،دستای گداییت رو بالا بیار،امر امام زمانِ،صدایی حبس نشه توی سینه،الهی بحق زینب"عجل لولیک الفرج....."