«کیمیای عشق»

کسی که گشته دردمند، اگر فتد به پای تو

                                             دوای درد خویش را، بگیرد از شفای تو

آیا حسین فاطمه، به عاشقان خود نگر

                                            که می تپد به سینه دل، به عشق کربلای تو

ز کیمیای عشق تو، شده است برتر از طلا

                                            هر آن دل شکسته ای، که گشته مبتلای تو

تو اُسوۀ شهامتی، معلّم شهادتی

                                            خوشا کسی که پا نهد، به مکتب ولای تو

اگر مشام مرده را شمیم تربت رسد

                                            دوباره زنده می شود، ز عطر نینوای تو

وفاست وام دار تو، حماسه یادگار تو

                                           حیات دین ز خون تو، خداست خونبهای تو

اگر که نام مصطفی، هنوز در جهان به جاست

                                           از آن ســـــــر بریدۀ تو هست و از نوای تو

 

                                          < جواد محدثی>