«آئینه احمد نما »

یا رب این صوت محمّد یا صدای اکبر است

روی ماه احمد است یا لقای اکبر است

چون شبیه حضرت طه است خلق و خوی او

زین جهت مدح پیمبر خود ثنای اکبر است

خوی احمد را خدا فرمود اگر خلق عظیم

وصف این آئینه احمد نمای اکبر است

برتر از بیت الحرام است این حریم کربلا

چون گلشن آغشته با خون خدای اکبر است

داد قربانی بسی در کربلا ذات حسین

لیک حال او دگرگون در منای اکبر است

شد صفاو مروه اش ، سعی و تکاپوی حسین

زینبش لبیک گویان بر ندای اکبر است

داد جان خود حسین آن گه که اکبر شد جدا

گر نفس آید هنوزش ، از صدای اکبر است

از لب عطشان اکبر ، خشک شد کام حسین

عقل حیران از حدیث کربلای اکبر است

نور یزدان  است اگر چه نور چشم فاطمه

تیره چشمانش و لیکن در عزای اکبر است

گفت بعد از تو علی جان گردد این دنیا خراب

قصه لولاک مصداقش فنای اکبر است

در حریم قرب حق ساقی علی مرتضی است

احمد اندر کربلا ساقی برای اکبر است

شد به زیر پای ثارالله جسمش تکیه گاه

عالم هستی حسان در زیر پای اکبر است

(حسان)