رباعیات و دوبیتی-میلاد امام زمان(عج)

یــا رب آن مــهدی مــا را بــرسان               مــــعدن مـــهر و وفـــا را بـــرسان

گــــشته دلهـــا هـــمه دیــــــوانه او               حــــــامی دیـــــن خـــــدا را برسان

 

٭    ٭    ٭

 

برخیز كه حـــجت خـــدا مــی آیــد               رحـــمت ز حـــریم كـــبریا مـــی آیــد

از گـلشن عسگری گذر كن كامروز             بــوی گـل نــرگس از فضــا مـــی آیــد

 

٭    ٭    ٭

 

مـــــنتظران نــــیمه شـــعبان رســـید              بـــر تـن بی جان جــهان جان رســــید

مـــژده به یاران كه صفا آمده اســـت              ایـمنی و مهر و وفـــــا آمــــده اســــت

 

٭    ٭    ٭

 

جلوه گـر حُـسن خـداوند ز نـور مهدی اسـت

اهـــل دل را شـــرف درك حـــضور مــهدی است

از خــداوند در ایــن روز و شب بــا بــركت

عــــیدی مــا همه دیـــدار و ظــــهور مــهدی است

 

٭    ٭    ٭

 

بــه ســر غــیر از تــو ســودایی نــدارم                به دل جـــز تــو تــمنایی نـــدارم

خـــدا داند كــــــه در بـــازار عـــــشقت                به جــز جان هیچ كالایی نـــدارم

 

٭    ٭    ٭

 

اســــیر پــــنچه دردیـــم بـــــی تـــو                بــهار آمـــد ولی زردیم بـــی تـــو

اگــر چــشم انتـــظار تــــو نـــبودیم                 در این دنـیا چه می كردیم بی تو؟

 

٭    ٭    ٭

 

با تو بودن آرزوی هر دلــی اســت                یاد تو خود زینت هر محفلی است

عشق تو چون ماهتابی پر فــــروغ                روشنایی هر سرای و منزلی است

 

٭    ٭    ٭

 

نظری كن كه دل غمزدگان شاد شود              گذری كن كه جهانی ز غم آزاد شود

رفتی و قلب محبان ز جفا ویران شد              تو بیا تا ز قـدومت هــمه آبــاد شــود

 

٭    ٭    ٭

 

نشـــانم ده جــمال حـــق نــــــمایت              كـــجایی تـا كـــنم  جـــان  را  فــــدایت

اگــر چه جان مـــن ارزش نـــدارد              جــز آن چــیزی نــــــدارم رو نــــمایت

 

٭    ٭    ٭

 

اگـــر بـــینم جـــمال دلــــربایــش                 كــــــــنم جان را نثار خـــاك پــــایش

نگــــــردد نـــاامــید از درگــه او                 گـــــــدای  دردمـــند  و   بـــــینوایش

 

٭    ٭    ٭

 

یـــوسف فــاطمه، دسته گل حیدر                 گــــــــل زهــرایی و دلــبر پیــغمبری

تو میان گلها از هــمه زیــباتری                  بــا دو چشــم سیه از همه دل می بری

 

٭    ٭    ٭

 

گل نــرگس دلم مــال تــو بــاشد                 دو چـــــشــمانم بــه دنـــبال تـــو باشـــد

نــمازم دیــدن روی چــو مـاهت                چه ســـازم قــــبله ام خــال تــــو بــــاشد