مدح خوانی زیبا _ ویژۀ میلادِ امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف _سید مهدی میرداماد

امشب هوایِ سامره افتاد در دلم رد شد هزار پردۀ شوق از مقابلم

گفتم به دل که گاهِ نیایش، شبِ دعاست پرواز کن که مقصدِ من سُرِّ من رَای ست

آنجا که هست آینۀ شادیُ سرور اشراقِ عشقُ عاطفه و جلوگاهِ نور

آنجا که آفتاب دلش گرم می شود مهتاب غرقِ در عرقِ شرم می شود

آنجا که انبیاء همه هستند در طواف آنجا که عشقُ عاطفه دارند اعتکاف

آنجا که بوسگاهِ تمامِ فرشته هاست در سالِ نور آینۀ دل نوشته هاست

آنجا که جلوگاهِ گلِ رویِ دلبرست این عطرِ روح پرور از آن کویِ دلبرست

آنجا که دیده ها پلی از آب بسته اند یعنی دخیلِ اشک به سرداب بسته اند

چشمِ هزار ماه جبین مشتریِ اوست نقشِ نگین وحی در انگشتریِ اوست

سنگِ بنای کعبه سیاهیه خالِ اوست وجه خدای جلَ جلاله جمالِ اوست

جان بی فروغِ طلعتِ او جان نمی شود او حجتِ خداست که پنهان نمی شود

روزی که ظلم پر کند آفاقِ دهر را اهلا منَ العسل کند این جامِ ذهر را

آن روز ، روزِ سلطنت دادُ دین رسد یعنی زمین به اسم به مستضعفین رسد

در عهدِ او جهان زِبَرُ زیر می شود یعنی فروغِ عدل جهانگیر می شود

یوسف به بوی پیرُهَنش زنده می شود دلهایِ مرده با سُخنش زنده می شود

ماهِ مدینه آنکه بر او از خدا درود با یازده ستارۀ روشنگرِ وجود

دادند مژده آمدنش را به دیگران گفتند نورِ شب شِکَنَش را به دیگران

گفتند آسمانُ زمین بی قرارِ اوست خورشیدُ ماه ، پرتویی از جلوه زارِ اوست

گفتند اوست محورِ منظومۀ حیات گفتند گردِش دو جهان در مدارِ اوست

گفتند کعبه چشم به راهش نشسته است صبح از دریچۀ سحر آیینه دارِ اوست

گفتند روزِ جلوۀ آن اخرین امام پیغمبری مسیح نفس در جوارِ اوست

گستردن عدالتُ قسطُ برادری در جای جایِ گسترۀ خاک کارِ اوست

نقشِ حدیثِ افضلُ اعمالِ امتی تصویرِ قدرُ منزِلتِ انتظارِ اوست

یک نکته از هزار بگویم که منتظر خود در میانِ جمعُ دل بیقرارِ اوست

تقواست شرطِ اولِ آیینِ انتظار هر بی دلی گمان نکند یار ، یارِ اوست