نجوا با امام زمان روحی له الفدا ویژۀ وداع با ماه شعبان المعظم با نوایِ حاج محمدعلی جهان تیغ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلا بِالله اَلعَلِیِّ العَظیمِ

أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ

ذُوالجَلالِ وَ الإِكْرامِ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ

اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ

 

اگر تا این لحظه از ماهِ شعبان مرا نبخشیدی ، به باقیماندۀ ماهِ شعبان ببخش مرا ..

«اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ

فی هذِهِ السّاعَةِ وَ فی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِدا ‏وَ ناصِراً

وَ دَلیلاً وَ عَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَک َطَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً»

 

برای دیدن روی تو ناله ها دارم خوشم اگر چه غریبم ولی تو را دارم

تمام سوز دلِ من زِ ناله هایِ شماست ز دردِ هجرِ تو سوزی در این نفس دارم

گدائیِ در این خانه آبرویِ من است به نام توست اگر ذره ای بها دارم

به نامۀ عملم نیست جز گناه گناه ... ولی به وقتِ سخن کوهی ادعا دارم

الا امیرِ سحر ای مسافرِ صحرا امید وصل تو را بینِ هر دعا دارم

*این شبا کجا با خدا مناجات میکنی ..*

مرا میان قنوت سحر مَبر از یاد که احتیاج شدیدی بر این دعا دارم

به آه نیمه شبِ تو قسم عنایت توست اگر زبانِ مناجاتِ با خدا دارم

بیا و نامۀ اعمالِ من مرور مکن که بر جبین عرقِ شرم از شما دارم

*اگر این یه بیت حرفِ دلت بود با ناله جوابمُ بده*

بدست خود بده خرج زیارتِ ما را هوایِ بوسه ای از خاکِ کربلا دارم

یابن الحسین ..