مناجات با خدا ویژۀ ماهِ مبارکِ رمضان به نفس استاد حاج منصور ارضی

خراب آمده ام تا کنی تو آبادم هزار شکر نگفتم ز چشمت اُفتادم

خراب بادۀ عفوم ، ببخش رسوا را مُقِّر و مُعترفم از هزار بی دادم

مدد نمیشوم آقا به غیرِ دستانت بگیر دست مرا با تمام ایرادم

بدون وجه تو سوگند سخت محتاجم که هرچه آبرویم داده ای ز کف دادم

من از عِقاب تو سوی خودت گریزانم گناه میکنم و باز میکنی یادم

همیشه بندۀ دربست خود صدایم کن خدا نکرده نکن از اطاعت آزادم

اگرچه سویِ تو آلوده دامن آمده ام ولی به اسم تو سوگند پاک بنیادم

میان این همه مهمان بعید میدانم که مفتضحم بکنی در میان افرادم

نشاندی ام به کنار خداییان اما هزار مزه ندارد سکوت و فریادم

به زیر بال خود افتاده بودم اما زود رسید دست عطای کسی به فریادم

سحر گشود به رویم تمام دردها را دمی که ناله رب الحسین سر دادم

چه سود میبری از کیفر محبِ حسین؟ من آن بدم که دلم را به کربلا دادم