روضه و توسلِ جانسوز _ویژۀ شهادتِ ام المومنین حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها _ کربلایی حنیف طاهری

همسنگر بی مثل و مانندم خدیجه

بر عشق تو یک عمرم پابندم خدیجه ...

ای در تمام عرصه ها سنگ صبورم

ای یاور دیرینه ام ، کوه غرورم

شد پشت گرمی یم همیشه همت تو

ترویج دین آغاز شد با ثروت تو

سرمایه ی اصلیه آیین پیمبر

ماله حلالت بود و شمشیر حیدر ....

تو اولین زن در دیار مسلمینی

منصوب حق بر نام ام المومنینی

تو حامی زحمتکش دین خدایی

تنها پرستار مناجات حرایی ....

 

*پیغمبر میومد تو این کوه های سنگلاخ مکه ... بلند صدا میزد :《قولوا لا اله الله تفلحوا...》 ابوجهل ملعون دستور میداد این بچه ها پیغمبر و با سنگ میزدن .... پیغمبر تو این کوه های سنگلاخ فرار میکرد سنگ به سر و صورتش میخورد گاهی رو خاک می افتاد .... وقتی میومد خونه این خانم پرستاریش می کرد ... *

 

تو حامی زحمتکش دین خدایی

تنها پرستار مناجات حرایی ....

در مهربانی و وفا غوغا تو هستی

الگوی همسر داری زهرا تو هستی

حالا دگر گیسو سپید و قد کمانی

در هر نوایی اشهد خود را بخوانی

دستان پر مهر تو دیگر پینه بسته

گرد غریبی بر سر و رویت نشسته

تو واسطه کردی به سویم دخترت را

تا بین پیراهن بپیچم پیکرت را

 

بر آبرویت حق در رحمت گشوده

از آسمان بهتر کفن نازل نموده

 

*کفن بهشتی برا خدیجه آوردن ... فرمود خدیجه هرچی داشت برا ما خرج کرد ... کفنشم ما میدیم یا رسول الله .... بین کفن این خانم رو پیچیدن و غسل و کفنش ، کفیلش پیغمبر بود ... آی مادر بزرگ بی کفن ... مادر بزرگ ابی عبدالله ... حرف کفن میشه ناخداگاه دلمون میره کربلا .....*

 

 هرگز کسی معنایِ عریان را نفهمد ....

جز گیسوی زینب پریشان را نفهمد ....

حسین .....

*صدا زد یارسول الله  هذا حُسَینٌک ... این روضه رو زینب خونده کنار گودال ... مُرَمَّلٌ بِالدِّماءِ ... یا رسول الله مَسْلُوبُ الْعِمَامَةِ وَ الرِّدَاءِ*