مدح خوانی و توسلِ زیبا _ ویژۀ میلادِ کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام _کربلایی حسین طاهری

خبری نیست اگر معجزه ای برپا شد خبری نیست اگر سینۀ دریا وا شد خبری نیست که دریا صدف موسی شد خبر آنست  که گفتند علی بابا شد ... امشبم از جامِ جنون می زده کم نزارید که من عاشق شده ام سر به سرم نگذارید

شب چو روشن شده انگار زمین زر شده است ماه در هالۀ خورشید شبش سر شده است گوش عالم همه از هلهله ای کَر شده است آی جبریل بگو فاطمه مادر شده است ... گیسویش باز گذارید که دلها برده پسر ارشد زهرا دل زهرا برده ....

جز لبت هیچ کجا شهدُ نمک با هم نیست غیرِ زهرا به نگاه تو کسی محرم نیست هرکه شد طالب تو در طَلب درهم نیست هرکه خود را سگ کوی او نخواند آدم نیست الحق ای ماه که رُخسار خدایی داری که خدایی رخ انگشت نمایی داری

آقای من ... جانم حسن ...

تا که گیسویِ شکن در شکنت درهم شد خوب شد رویِ همۀ حسن فروشان کم شد راه گلخانۀ تو جادۀ ابریشم شد تو که آدم به خود آمد که چه شد آدم شد خوش به این ناز بنازیم که دیدن دارد این همه حُسن به حق سینه دریدن دارد

آسمان دامنی از ماهُ زحل ریخته است چقدر در قدمت تاج محل ریخته است طرح اَبروی تو را دست اَزل ریخته است وخدا خود به لبانِ تو عسل ریخته است دم تو کهنه شرابیست که تاکَم کرده خوش بحالِ دلِ من عشق هلاکم کرده

جانم حسن .... آقایِ من ....

چشم تو باز شد و کار به محشر افتاد یوسف از چشم ذلیخایِ دل آخر افتاد هرکه سر پایِ تو نگذاشته با سر افتاد هرکه با عشق در افتاد خودش ور افتاد بعد ازاین کوچۀ ما کوچۀ بن بست شده نه فقط چشم همه چشمِ خدا مست شده

تیغِ صلحِ تو قد افراشت که دین خم نشود کربلا جز به قعود تو مُجسم نشود هر که مجنون تو ای لیلی عالم نشود چه خیالیست بهشتم به جهنم نشود لطف زهراست که در دل دو هدیه داریم هم حسینیه در آن هم حسنیه داریم

باهمین زخم همین عُقده و غم میسازیم تا که یک روز برایِ تو حرم میسازیم صحن هایی همه بر عشق قسم میسازیم در حرم سینه زنان نوحه و دم میسازیم هرکه دارد غم آن زُلفِ رها بسم الله هرکه دارد هوسِ کرببلا بسم الله ...

جانم حسن .... جانم حسن ....