مدح زیبا ویژۀ میلاد امام حسن مجتبی(ع) بنفسِ کربلایی محمدحسین حدادیان

سالیانیست که هستیم گرفتارِ کریم ما گرفتارِ کریمیم و بدهکارِ کریم

باز هم پهن شده سفره ی افطارِ کریم حاتم آمد بنشیند سَرِ بازارِ کریم

ماهِ من نیمه ماه رمضان آمده است حسن،آقای کریمانِ جهان آمده است

تا که آمد به لب فاطمه لبخند آمد نام او آیه شد از سوی خداوند آمد

جبرئل گفت:خدایا! نفسم بند آمد تا کنون روی زمین این همه فرزند آمد

این پسر کیست که اینقدر دلت را برده؟ چقدر بر تن او بوسه ی مولا خورده

چشمِ بد دور که زیباست که غوغا ست حسن الحق الحق نمکِ سفره ی زهراست حسن

مصطفی گفت ببینید چه آقاست حسن و خلاصه پسر ارشد مولاست حسن

قبله امروز به گهواره کمی مایل شد آیه ی اول کوثر به علی نازل شد

همه ی عُمر جگر گوشه ی مادر بوده آنکه گهواره اش آغوش پیمبر بوده

بی سپاهی که خودش یک تنه لشکر بوده منصبش نیز علمداریِ حیدر بوده

بی گمان تیغ حسن دست عجل را خوانده یک تنه فاتحه ی جنگِ جمل را خوانده

اسد اللهِ علی عازمِ میدان می شد خیبر انگار که تکرار شدُ طوفان شد

دشمن از نعره ی یا حیدر او حیران شد کفر با سر به زمین خورد جمل ویران شد

حسن از معرکه با نعره ی یا زهرا رفت پرچمِ فاطمه با دستِ حسن بالا رفت

چاره ساز همه ی عالم و آدم میشد سفره ی بخشش او فراهم میشد

خندهایش به دل فاطمه مرحم میشد و اباالفضل به پای قدمش خم میشد

هر نفس ذکر حسن جان به لبِ عباس است حسن استادِ حیا و ادب عباس است

چاره ی هر دل بیچاره فقط "یا حسن" است ای به قربان کریمی که غریبِ وطن است

پسرش نیز فداییِ شه بی کفن است محض شادی دلش بر لب من این سخن است

"قاسم بن الحسن" از عهد قدیم عشق من است این کریم اِبن کریم اِبن کریم عشق من است