متن شعر شهادت امام علی علیه السلام

شبی را تا سحر بیدار بودم/ اسیر غصه های یار بودم

به یادم آمد آن تاریخ غمبار/ز حالات زنی در شهر انبار

حکومت داشت آن هنگام حیدر/چو بشنید این خبر گردید مضطر

خبر این بود نامردان شامی/به منزلگاه بانوی گرامی

هجوم وحشیانه کرده بودند/ ستم ها بر سرش آورده بودند

زچهره معجر او را ربودند/زپا خلخال او بیرون نمودند

زنی را با کتک از هوش بردند/که زینت های او از گوش بردند

چو از جریان او گردید آگاه/به خود پیچید حیدر غیرت الله

همه خشم علی را خوب دیدند/همه این گفته را از اوشنیدند

هر آنکه زین غم عظمی بمیرد/ز نزد من مدال حسن گیرد

نسازم مردن او را ملامت/کتک بر زن بود اوج شقاوت

به دوران حکومت کردن من/چگونه لطمه بیند روی یک زن

الا حیدر که این سان دل غمینی/تو که از غصه ی آن زن چنینی

چه ها کردی میان آتش و دود/که زهرایت میان شعله ها بود

تو که آنجا دستت بشکسته بودند/ طنابی را به حلقت بسته بودند

یقین دارم که عمری شرمگینی / شنیدی ناله ی فضه خذینی

مگر آنجا نماز صبر خواندی/نوک مسمار دیدی زنده ماندی

زیاد تو پر دردم علی جان/ فدای غیرتت گردم علی جان

                 منبع:كتاب گریزهای مداحی،نویسنده: محمد هادی میهن دوست،انتشارات: صبح امید