فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی به نفسِ حاج محمدرضا غلامرضازاده اجرا شده شب دهم ماه مبارک

وَ مِنْ أَیْدِی الْخُصَمَاءِ غَداً مَنْ یُخَلِّصُنِی وَ بِحَبْلِ مَنْ أَتَّصِلُ إِنْ أَنْتَ قَطَعْتَ حَبْلَكَ عَنِّی، فَوَا سَوْأَتَا عَلَى مَا أَحْصَى كِتَابُكَ مِنْ عَمَلِیَ الَّذِی لَوْ لا مَا أَرْجُو مِنْ كَرَمِكَ وَ سَعَةِ رَحْمَتِكَ، وَ نَهْیِكَ إِیَّایَ عَنِ الْقُنُوطِ لَقَنَطْتُ عِنْدَ مَا أَتَذَكَّرُهَا، یَا خَیْرَ مَنْ دَعَاهُ دَاعٍ، وَ أَفْضَلَ مَنْ رَجَاهُ رَاجٍ.

اللَّهُمَّ بِذِمَّةِ الْإِسْلامِ أَتَوَسَّلُ إِلَیْكَ، وَ بِحُرْمَةِ الْقُرْآنِ أَعْتَمِدُ إِلَیْكَ، وَ بِحُبِّی النَّبِیَّ االْأُمِّیَّ الْقُرَشِیَّ الْهَاشِمِیَّ الْعَرَبِیَّ التِّهَامِیَّ الْمَكِّیَّ الْمَدَنِیَّ أَرْجُو الزُّلْفَةَ لَدَیْكَ، فَلا تُوحِشْ اسْتِینَاسَ إِیمَانِی

وَ بِحَبْلِ مَنْ أَتَّصِلُ إِنْ أَنْتَ قَطَعْتَ حَبْلَكَ عَنِّی، فَوَا سَوْأَتَا عَلَى مَا أَحْصَى كِتَابُكَ مِنْ عَمَلِیَ الَّذِی لَوْ لا مَا أَرْجُو مِنْ كَرَمِكَ وَ سَعَةِ رَحْمَتِكَ، وَ نَهْیِكَ إِیَّایَ عَنِ الْقُنُوطِ لَقَنَطْتُ عِنْدَ مَا أَتَذَكَّرُهَا، یَا خَیْرَ مَنْ دَعَاهُ دَاعٍ، وَ أَفْضَلَ مَنْ رَجَاهُ رَاجٍ.

اللَّهُمَّ بِذِمَّةِ الْإِسْلامِ أَتَوَسَّلُ إِلَیْكَ، وَ بِحُرْمَةِ الْقُرْآنِ أَعْتَمِدُ إِلَیْكَ، وَ بِحُبِّی النَّبِیَّ االْأُمِّیَّ الْقُرَشِیَّ الْهَاشِمِیَّ الْعَرَبِیَّ التِّهَامِیَّ الْمَكِّیَّ الْمَدَنِیَّ أَرْجُو الزُّلْفَةَ لَدَیْكَ، فَلا تُوحِشْ اسْتِینَاسَ إِیمَانِ

وَ لا تَجْعَلْ ثَوَابِی ثَوَابَ مَنْ عَبَدَ سِوَاكَ، فَإِنَّ قَوْماً آمَنُوا بِأَلْسِنَتِهِمْ لِیَحْقِنُوا بِهِ دِمَاءَهُمْ، فَأَدْرَكُوا مَا أَمَّلُوا، وَ إِنَّا آمَنَّا بِكَ بِأَلْسِنَتِنَا وَ قُلُوبِنَا لِتَعْفُوَ عَنَّا، فَأَدْرِكْنَا مَا أَمَّلْنَا، وَ ثَبِّتْ رَجَاءَكَ فِی صُدُورِنَا، وَ لا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا، وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً، إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ، فَوَ عِزَّتِكَ لَوِ انْتَهَرْتَنِی مَا بَرِحْتُ مِنْ بَابِكَ،*به عزتت قسم اگه منو از درِ خانه ات برانی هرگز نمیروم* وَ لا كَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِكَ، لِمَا أُلْهِمَ قَلْبِی یَا سَیِّدِی مِنَ الْمَعْرِفَةِ بِكَرَمِكَ وَ سَعَةِ رَحْمَتِكَ، إِلَى مَنْ یَذْهَبُ الْعَبْدُ إِلّا إِلَى مَوْلاهُ*بنده کجا رو داره بره غیر از درِ خانۀ آقاش* وَ إِلَى مَنْ یَلْتَجِئُ الْمَخْلُوقُ إِلّا إِلَى خَالِقِهِ

إِلَهِی لَوْ قَرَنْتَنِی بِالْأَصْفَادِ، وَ مَنَعْتَنِی سَیْبَكَ مِنْ بَیْنِ الْأَشْهَادِ، وَ دَلَلْتَ عَلَى فَضَائِحِی عُیُونَ الْعِبَادِ، وَ أَمَرْتَ بِی إِلَى النَّارِ* اگه دستور بدی منو سمتِ آتش ببرن*وَ حُلْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ الْأَبْرَارِ *بین منو خوبات جدایی بیندازی*مَا قَطَعْتُ رَجَائِی مِنْكَ، *من دست از امید بر نمیدارم* وَ مَا صَرَفْتُ تَأْمِیلِی لِلْعَفْوِ عَنْكَ، وَ لا خَرَجَ حُبُّكَ مِنْ قَلْبِی،*محبتت هرگز از قلبم خارج نمیشه* أَنَا لا أَنْسَى أَیَادِیَكَ عِنْدِی، وَ سَتْرَكَ عَلَیَّ فِی دَارِ الدُّنْیَا، سَیِّدِی أَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قَلْبِی، وَ اجْمَعْ بَیْنِی وَ بَیْنَ الْمُصْطَفَى وَ آلِهِ خِیَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ

وَ انْقُلْنِی إِلَى دَرَجَةِ التَّوْبَةِ إِلَیْكَ، وَ أَعِنِّی بِالْبُكَاءِ عَلَى نَفْسِی،*کمکم کن این شبا یکم برا خودم گریه کن * فَقَدْ أَفْنَیْتُ *خراب کردم تمامِ عمرمُ* بِالتَّسْوِیفِ وَ الْآمَالِ عُمُرِی، وَ قَدْ نَزَلْتُ مَنْزِلَةَ الْآیِسِینَ مِنْ خَیْرِی *دیگه این آخرِ عمری دارم ناامید میشم .. اگر از من بپرسن بهترین فرازِ ابوحمزه کجاست ؟ میگم همین جاست* فَمَنْ یَكُونُ أَسْوَأَ حَالاً مِنِّی إِنْ أَنَا نُقِلْتُ عَلَى مِثْلِ حَالِی إِلَى قَبْرِی، *اگه با این حال و روزم به سمتِ قبرم ببرن* لَمْ أُمَهِّدْهُ لِرَقْدَتِی،*خودمو آماده نکردم ..* وَ لَمْ أَفْرُشْهُ بِالْعَمَلِ الصَّالِحِ لِضَجْعَتِی، وَ مَا لِی لا أَبْكِی *چرا گریه نکنم ..* وَ لا أَدْرِی إِلَى مَا یَكُونُ مَصِیرِی، *نمیدونم کجا میبرن منو؟ ...* وَ أَرَى نَفْسِی تُخَادِعُنِی، وَ أَیَّامِی تُخَاتِلُنِی، وَ قَدْ خَفَقَتْ عِنْدَ رَأْسِی أَجْنِحَةُ الْمَوْتِ، فَمَا لِی لا أَبْكِی، أَبْكِی لِخُرُوجِ نَفْسِی *گریه میکنم برا اون لحظه ای که از تو قبرم بیرونم میکشن ..* أَبْكِی لِظُلْمَةِ قَبْرِی *سنگایِ لحد رو گذاشتن یک به یک همه دارن یواش یواش میرن ..* أَبْكِی لِضِیقِ لَحْدِی*گریه میکنم برا تنگیِ قبرم * أَبْكِی لِسُؤَالِ مُنْكَرٍ وَ نَكِیرٍ إِیَّایَ   أَبْكِی لِخُرُوجِی مِنْ قَبْرِی عُرْیَاناً ذَلِیلاً حَامِلاً ثِقْلِی عَلَى ظَهْرِی،*خدا رحمت کنه رسولِ ترکُ ، منبری داشت از قیامتُ عذابِ قیامت میگفت همه ناله میزدن ، یه مرتبه رسولِ ترک بلند شد وسط جلسه ، آقا همه این حرفا درست ، اما من یه سوال دارم ... مگه ما حسین نداریم ... مگه ما عباس نداریم .. مگه ما زهرا نداریم .. ذلیل و خار منو از قبر بیرونم میارن ...* أَنْظُرُ مَرَّةً عَنْ یَمِینِی وَ أُخْرَى عَنْ شِمَالِی،*به سمتِ چپ و راستم نگاه میکنم ..* إِذِ الْخَلائِقُ فِی شَأْنٍ غَیْرِ شَأْنِی، لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ،*اما یه عده رو میبنم * وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ، ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ، وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ، تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ وَ ذِلَّةٌ، سَیِّدِی عَلَیْكَ مُعَوَّلِی وَ مُعْتَمَدِی وَ رَجَائِی وَ تَوَكُّلِی* دستاتونو بالا بیارید .. الهی العفو .. تو بعضی روایات اومده بعضی ها رو تا 500 سال نگهشون میدارن   آورده ای دوباره بدهکارمان کنی فکری به حال غم زده و زارمان کنی   اینجور که دوباره به ما راه می دهی اصلا بعید نیست طلبکارمان کنی   با اینکه ما به دستِ تو پرونده داشتیم یک دم نخواستی تو خدا ، خارمان کنی   تو مهربان ترینی و اصلاً نمی شود با آتشِ جهنمت ، آزارمان کنی   من آمدم دوباره رفیقت شوم خدا لطفی اگر کنی تو و بیدارمان کنی   با گریه هایِ فاطمه ات گریه می کنیم تا روضه خوانِ روضۀ دیوارمان کنی   آتش گرفته ایم در این اضطراب تا پهلو شکسته از تبِ مسمارمان کنی   شاعر : وحید محمدی   چه روضه ای بخوان ، خلیفۀ دوم نامه نوشت برا معاویه ، شرحِ آتش زدنِ دربِ خانۀ فاطمه رو داره میگه،معاویه، 40 مردِ جنگی رو فرستادیم دمِ درِ خانۀ فاطمه هیزم آوردیم درِ خانه رو آتش زدیم .. دخترِ پیغمبر پشتِ در آمد ، در آتش گرفت فاطمه بینِ در و دیوار ماند .. دستور دادم با غلافِ شمشیر به بازوانش زدن .. بی بی .. بی بی .. این روضه برا خانوماست .. خانما باید بیشتر گریه کنن .. بابا ما ایرانی ها ادب میکنیم ، زنی که باردارِِ اذیت و آزار نبینه .. اما نمیدونم بین در چه اتفاقی افتاد برا فاطمه .. صدا نزد علی به فریادم برس .. صدا نزد زینب به فریادم برس .. صدا زد فضه بیا محسنمُ کشتن ... یا زهرا بابی انت و امی یا مظلومه یا فاطمه الزهرا . .