فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی و ذکر توسل به حضرت اباعبدالله علیه السلام به نفسِ حاج محمدرضا غلامرضازاده اجرا شده شب نهم ماه مبارک رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ .....   اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اخْتِمْ لِی بِخَیْرٍ، وَ اكْفِنِی مَا أَهَمَّنِی مِنْ أَمْرِ دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی، وَ لا تُسَلِّطْ عَلَیَّ مَنْ لا یَرْحَمُنِی، وَ اجْعَلْ عَلَیَّ مِنْكَ وَاقِیَةً بَاقِیَةً، وَ لا تَسْلُبْنِی صَالِحَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ وَ ارْزُقْنِی مِنْ فَضْلِكَ رِزْقاً وَاسِعاً حَلالاً طَیِّباً اللَّهُمَّ احْرُسْنِی بِحَرَاسَتِكَ، وَ احْفَظْنِی بِحِفْظِكَ، وَ اكْلَأْنِی بِكِلاءَتِكَ، وَ ارْزُقْنِی حِجَّ بَیْتِكَ الْحَرَامِ فِی عَامِنَا هَذَا وَ فِی كُلِّ عَامٍ، وَ زِیَارَةَ قَبْرِ نَبِیِّكَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ، وَ لا تُخْلِنِی یَا رَبِّ مِنْ تِلْكَ الْمَشَاهِدِ الشَّرِیفَةِ وَ الْمَوَاقِفِ الْكَرِیمَةِ اللَّهُمَّ تُبْ عَلَیَّ حَتَّى لا أَعْصِیَكَ، وَ أَلْهِمْنِی الْخَیْرَ وَ الْعَمَلَ بِهِ وَ خَشْیَتَكَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ مَا أَبْقَیْتَنِی یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ. اللَّهُمَّ إِنِّی كُلَّمَا قُلْتُ قَدْ تَهَیَّأْتُ وَ تَعَبَّأْتُ وَ قُمْتُ لِلصَّلاةِ بَیْنَ یَدَیْكَ وَ نَاجَیْتُكَ أَلْقَیْتَ عَلَیَّ نُعَاساً إِذَا أَنَا صَلَّیْتُ، وَ سَلَبْتَنِی مُنَاجَاتَكَ إِذَا أَنَا نَاجَیْتُ، مَا لِی كُلَّمَا قُلْتُ قَدْ صَلَحَتْ سَرِیرَتِی، وَ قَرُبَ مِنْ مَجَالِسِ التَّوَّابِینَ مَجْلِسِی، عَرَضَتْ لِی بَلِیَّةٌ أَزَالَتْ قَدَمِی وَ حَالَتْ بَیْنِی وَ بَیْنَ خِدْمَتِكَ ... {صوت از اینجا} إِلَهِی أَنْتَ أَوْسَعُ فَضْلاً، وَ أَعْظَمُ حِلْماً مِنْ أَنْ تُقَایِسَنِی بِعَمَلِی، أَوْ أَنْ تَسْتَزِلَّنِی بِخَطِیئَتِی، وَ مَا أَنَا یَا سَیِّدِی وَ مَا خَطَرِی هَبْنِی بِفَضْلِكَ سَیِّدِی، وَ تَصَدَّقْ عَلَیَّ بِعَفْوِكَ،*خدا به من صدقه بده ، صدقه ای که به من میدی بخششِ از گناهام باشه ..* وَ جَلِّلْنِی بِسَتْرِكَ، وَ اعْفُ عَنْ تَوْبِیخِی بِكَرَمِ وَجْهِكَ، سَیِّدِی أَنَا الصَّغِیرُ الَّذِی رَبَّیْتَهُ*من کوچیک بودم تو منو بزرگم کردی* وَ أَنَا الْجَاهِلُ الَّذِی عَلَّمْتَهُ*من نادان بودم تو منو به نورِ علم دانا کردی* وَ أَنَا الضَّالُّ الَّذِی هَدَیْتَهُ وَ أَنَا الْوَضِیعُ الَّذِی رَفَعْتَهُ، وَ أَنَا الْخَائِفُ الَّذِی آمَنْتَهُ، وَ الْجَائِعُ الَّذِی أَشْبَعْتَهُ، وَ الْعَطْشَانُ الَّذِی أَرْوَیْتَهُ، وَ الْعَارِی الَّذِی كَسَوْتَهُ، وَ الْفَقِیرُ الَّذِی أَغْنَیْتَهُ، وَ الضَّعِیفُ الَّذِی قَوَّیْتَهُ، وَ الذَّلِیلُ الَّذِی أَعْزَزْتَهُ، وَ السَّقِیمُ الَّذِی شَفَیْتَهُ، وَ السَّائِلُ الَّذِی أَعْطَیْتَهُ، وَ الْمُذْنِبُ الَّذِی سَتَرْتَهُ،* از همه بهتر اینه آبرو داری کردی* وَ الْخَاطِئُ الَّذِی أَقَلْتَهُ وَ أَنَا الْقَلِیلُ الَّذِی كَثَّرْتَهُ، وَ الْمُسْتَضْعَفُ الَّذِی نَصَرْتَهُ، وَ أَنَا الطَّرِیدُ الَّذِی آوَیْتَهُ، *منو همه روندن تو فقط منو پناه دادی* أَنَا یَا رَبِّ الَّذِی لَمْ أَسْتَحْیِكَ فِی الْخَلاءِ*من همونی ام که تو خلوت ها از تو حیا نکردم* وَ لَمْ أُرَاقِبْكَ فِی الْمَلَإِ *بینِ مدم مراقبِخودم نبود ..*أَنَا صَاحِبُ الدَّوَاهِی الْعُظْمَى*من گنه کارِ بزرگم*   أَنَا الَّذِی عَلَى سَیِّدِهِ اجْتَرَى* من به خودم جرات دادم در مقابل آقام بایستم*  أَنَا الَّذِی عَصَیْتُ جَبَّارَ السَّمَاءِ، أَنَا الَّذِی أَعْطَیْتُ عَلَى مَعَاصِی الْجَلِیلِ الرُّشَا، أَنَا الَّذِی حِینَ بُشِّرْتُ بِهَا خَرَجْتُ إِلَیْهَا أَسْعَى، أَنَا الَّذِی أَمْهَلْتَنِی فَمَا ارْعَوَیْتُ،*تو به من مهلت دادی ، من برنگشتم* وَ سَتَرْتَ عَلَیَّ فَمَا اسْتَحْیَیْتُ، وَ عَمِلْتُ بِالْمَعَاصِی فَتَعَدَّیْتُ...   وَ أَسْقَطْتَنِی مِنْ عَیْنِكَ *خدایا نکنه من از چشمات افتاده باشم ..این دستایِ خالیتونو بالا بیارید چند شبه دیگه شبِ قدرِ خودمونو آماده کنیم .. الهی العفو ...* فَمَا بَالَیْتُ، فَبِحِلْمِكَ أَمْهَلْتَنِی، وَ بِسَتْرِكَ سَتَرْتَنِی حَتَّى كَأَنَّكَ أَغْفَلْتَنِی، وَ مِنْ عُقُوبَاتِ الْمَعَاصِی جَنَّبْتَنِی حَتَّى كَأَنَّكَ اسْتَحْیَیْتَنِی. إِلَهِی لَمْ أَعْصِكَ حِینَ عَصَیْتُكَ وَ أَنَا بِرُبُوبِیَّتِكَ جَاحِدٌ، وَ لا بِأَمْرِكَ مُسْتَخِفٌّ*من نمی خواستم با تو مقابله کنم .. اگه گناهی کردم از رو نادانی بود ..* وَ لا لِعُقُوبَتِكَ مُتَعَرِّضٌ، وَ لا لِوَعِیدِكَ مُتَهَاوِنٌ، لَكِنْ خَطِیئَةٌ عَرَضَتْ وَ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی، وَ غَلَبَنِی هَوَایَ، وَ أَعَانَنِی عَلَیْهَا شِقْوَتِی، وَ غَرَّنِی سِتْرُكَ الْمُرْخَى عَلَیَّ، فَقَدْ عَصَیْتُكَ وَ خَالَفْتُكَ بِجُهْدِی، فَالْآنَ مِنْ عَذَابِكَ مَنْ یَسْتَنْقِذُنِی، وَ مِنْ أَیْدِی الْخُصَمَاءِ غَداً مَنْ یُخَلِّصُنِی   یه سلام به امام حسین بدیم عرض کنم السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ   بی سر و سامانم و خیلی پریشانم حسین غرق در عصیانم و خیلی پشیمانم حسین سفرۀ دل را همیشه پیش تو وا میکنم مونس تنهایی ام... گرمی مژگانم حسین با همه آلودگی ام دوستت دارم حسین دوست داری نوکرت را، خوب می دانم حسین جان من این چند قطره اشک را از من نگیر چون که با این اشک ها لبریز ایمانم حسین کشتۀ اشکی و من پاره گریبان تو ام ای تمام حاجت چشمان گریانم حسین خوش به حال نوکری که پیر این درگاه شد در حرم یا بین روضه ها بمیرانم حسین   هر شب جمعه که دلتنگ حریمت می شوم از سر شب تا سحر هر لحظه می خوانم: حسین "نازنینا ما به نازِ تو جوانی داده ایم" کربلایم را بده ... دیگر مرنجانم حسین وقت هر درد و غمی فرمود: "فابک للحسین" روضۀ روز و شبِ شاه خراسانم حسین دست و پا کمتر بزن ، خواهر فدای پیکرت ای غریب مادرم .. گیسو پریشانم .. حسین پنجۀ گرگی به جانِ زلف تو افتاده است تو ته گودال و من پاره گریبانم حسین یک طرف آتش گرفته روسریِ دختران یک طرف آتش گرفته صحن دامانم حسین   خبر دادن به زینب عبدالله ابن جعفر اومده به خواستگاریت ، امیرالمومنین فرمود دخترم پسر عمت به خواستگاریت اومده، عرضه داشت بابا من برا ازدواجم دو تا شرط دارم ، یه شرطم اینه هرجا حسینم رفت ، منم باهاش برم ، میگن عبدالله قبول کرد .. وقتی حسین میخواست از مدینه بره زینب به عبدالله گفت ، یادته اون روز که به خواستگاریم اومدی برات پیش شرط گذاشتم؟ گفت آره یادمه؛ گفت عبدالله داداشم داره از مدینه میره،عبدالله اگر بگی دنبالش نرو قبول میکنم ، اما بدون عبدالله من بدونِ حسین میمیرم ..   مگه این رفت و برگشته به کربلا چه قدر طول کشید؟ وقتی برگشت عبدالله اومد دنبالِ زینب از این محمل به اون محمل .. پردۀ خیمه ای رو بالا زد، دید یه خانمی نشسته داره روضه می خوانه .. زینب اومد جلویِ خیمه ، صدا زد عبدالله حق داری زینبُ نشناسی .. اون موقعی که از تو خداحافظی کردم ، قدم خمیده نبود .. موهایِ سرم سفید نبود .. عبدالله حسینمُ کشتن .. قاسممُ کشتن .. علی اکبرمُ کشتن .. عبدالله یه سوال کرد ،گفت بی بی جان به من خبر دادن وقتی بچه هایِ منو کشتن از خیمه ها بیرون نیامدی؟ اما وقتی علی اکبر کشته شد خودتو زودتر بالاسرِ بسترِ علی رساندی " گفت آره عبدالله اخه وقتی بچه هام کشته شدن گفتم داداشم منو ببینه خجالت میکشه از خیمه بیرون نیامدم تا برادر خجالت زده نشه .   روز اول که به استاد سپردند مرا دیگران را خرد آموخت مرا مجنون کرد . .