بندۀ حق

دریغاشد، عمر من همه سر در غریبی و در گوشۀ زندان

                              اسیرم در محبسی که بُوَد پیش دیدۀ من روز و شب یکسان

تو جدا از من، من پریشانم ای رضا جانم ای رضا جانم

                              نـــــمی گیرد کس سراغ منِ، بی پناه و غریب، یکّه و تنها

شدم سیر از زنـــــــدگانی خود مثل خود حضرت زهرا

                            به دور از اهل و عیال و وطن گشته همدم من غصه و غمها

«من گرفتار درد هجرانم ای رضا جانم، ای رضا جان»

                            بــــــــــــود جُرمم اینکخ بندۀ حق در مبارزه با ظلم و طغیانم

بماند تا دیدن و مکتب من گر که بر لب من آمده جانم

                            چنـــــــــــــــــــــان جدّم سید الشهدا زیر بار ستمگر نمی مانم

«با خدایم در عهد و پیمانم، ای رضا جانم، ای رضا جانم

                                   دعایم بود اینکه حق دَهَدَم بهر طاعت خود گوشۀ خلوت

بجا آرم شکر او که مرا از برای دعا داده این فرصت

                                  کنون گویم بعد از این بنما از شکنجه مرا ای خدا راحت

«تو جدا از من، من پریشانم ای رضا جانم، ای رضا جانم

                               «تو جدا از من، من پریشانم ای رضا جانم، ای رضا جانم

<محمد موحدیان> (امید)