زمزمه خَلَّصنی یار رب

بــــــاب الحوائج، در کُنج زندان (2)        بــــــا ناله گفتا، در دادن جان

چون مرغ پَر گـشته کُنج قفس نشسته        خلـــــصنی   یـا      رب (2)

تبعید و زنـــــــــدان، بنموده پیرم(2)        راضی شدم در، زندان بمیرم

چون مُرغ پَر گشته کُنج قفس نشسته         خلـــــصنی     یـا     رب(2)

کـــــــــــــی می شود من آزاد گردم          راحــــت ز دستِ صیاد گردم

چون مُرغ پَر گشته کُنج قفس نشسته         خـــــــلصنی    یـا     رب(2)

بـــــــــــــــــر دیدن من آید شبانه(2)         سَندی شـــــــــاهِک با تازیانه

آید چو رو برویم، سیلی زند به رویم         خلــــصنی    یـا       رب(2)

تــــــــــــــــــابوت او شد، از تختۀ در        دنـــبال تابوت، زهرای اطهر

با قامت خمیده، رنگ از رُخش پریده        خـــــــلصنی   یا      رب (2)

ایـــــــــن پیکر کیست در جسر بغداد         از کــــــنج زندان گردیده آزاد

دارد به تن نشانه، از ضرب تازیانه          خلصنی یا رب خلصنی یا رب