گوشۀ زندان

کمتر ای صیــــــــــاد بر زندانیت بی داد کن

                                            یـــــــــا بکُش این صید را،یا از قفس آزاد کن

گر چه دور از خانه و اهل و عیالم کرده ای

                                            آخــــــــــــر ای بیدادگر اندیشه بر میعاد کن

دختــــــــــر چشم انتظارم! چشم بر راه توأم

                                            گــــــــوشۀ زندان بیا و باب خود را شاد کن

آمــــــــــــدی گر کنج زندان و مرا نشناختی

                                            عـــــــــــــلت آن را سوال از حلقۀ فولاد کن