دم آخر

مسیّب زهر هارون کارگر شد          رضا آرام جانم بی پدر شد

دم مردن به حالم کن نظاره            بنه جسم مرا بر تخت پاره

اگر تابوت من باشد گر انبار             زپا و گردنم زنجیر بردار

نباشد دخترم معصومه کزجان         کند گیسو به مرگ من پریشان

خداحافظ که جانم بی قرار است      که زهرا مادرم چشم انتظار است

کجائی ای رضا ای بی قرینه           که از تو بشنوم بوی مدینه

بیا جان پدر با حال افکار

دم مردن سرم از خاک بردار

                                    (خوشدل تهرانی )